Venedigergruppe

Venedigergruppe
	; Grossvenediger - najwyższy szczyt grupy
Kontynent	Europa
Państwo	Austria; Włochy
Najwyższy szczyt	Großvenediger; (3657 m n.p.m.)
Jednostka dominująca	Wysokie Taury,; Alpy Centralne
	; Położenie na mapie Alp; granice pasma wg Alpenvereinseinteilung der Ostalpen (1984)
	Położenie na mapie Europy Venedigergruppe
	47°05′32″N 12°18′18″E/47,092222 12,305000

Venedigergruppe^[2]^[3] to podgrupa Wysokich Taurów, pasma górskiego w Alpach Wschodnich. Leży w północno-zachodniej części Taurów Wysokich, w większości na terytorium Austrii, w Tyrolu i Salzburgu. Mniejsza, południowo-zachodnia część należy do Włoch (Południowy Tyrol). Grossvenediger leżący w centrum grupy jest również jej najwyższym szczytem.

Rejon ten obfituje w chaty i schroniska połączone ze sobą wieloma szlakami, co umożliwia długie wędrowanie między nimi bez potrzeby schodzenia w doliny. Z tego powodu i dzięki pięknym widokom rejon ten jest bardzo popularny turystycznie. Droga przez całą grupę i dalej w kierunku Grossglocknera nazywana jest "Trasą Hoch-Tirol". Stała się bardzo popularna i często porównywana jest do trasy Chamonix - Zermatt.

W rejonie nie ma wyciągów i linowych kolejek narciarskich, ponieważ większość tych terenów objęta jest Parkiem Narodowym Wysokich Taurów. Dzięki temu można tu podziwiać góry w najczystszej postaci, w większym stopniu niż w pozostałych rejonach Austrii.

Najwyższe szczyty grupy:

Grossvenediger (3657 m^[1]),
Rainerhorn (3559 m^[1]),
Hohes Aderl (3506 m^[1]),
Schwarze Wand (3503 m^[1]),
Dreiherrnspitze (3499 m^[1]),
Rötspitze (3496 m^[1]),
Simonyspitze (3481 m),
Kleinvenediger (3468 m^[1]),
Hoher Zaun (3451 m),
Umbalköpfl (3426 m),
Daberspitze (3402 m),
Gubachspitze (3387 m),
Malhamspitze (3373 m),
Hoher Eichham (3371 m),
Großer Geiger (3360 m),
Großer Happ (3352 m),
Maurerkeeskopf (3325 m),

Großer Hexenkopf (3314 m),
Kristallwand (3310 m),
Weißspitze (3300 m),
Keeskogel (3291 m),
Schlieferspitze (3290 m),
Seekopf (3282 m),
Quirl (3251 m),
Stein am Ferner (3246 m),
Mullwitzaderl (3244 m),
Hohe Fürleg (3243 m),
Steingrubenkogel (3231 m),
Althausschneide (3225 m),
Wunspitze (3217 m),
Säulkopf (3209 m),
Plattiger Habach (3207 m),
Kreuzspitze (3155 m).

Środkowa część grupy, widok z Wildenkogla

W oddali: Großvenediger (po lewej), Hohes Aderl (w środku) i Rainerhorn (po prawej)

Lodowiec Schlatenkees

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Bundesamt für Eich und Vermessungswesen: BEV - Austrian Map online. [dostęp 2016-07-15].
↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, ss. 9-10, 370-372; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].
↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].

Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.

Bibliografia

Venedigergruppe na SummitPost

Panorama środkowej części grupy, widok z Kreuzspitze

[BEV-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Bundesamt für Eich und Vermessungswesen: BEV - Austrian Map online. [dostęp 2016-07-15].

[2] Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, ss. 9-10, 370-372; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].

[3] Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].

Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.

[1]

[2]

[3]

Nördliche Ostalpen	1 Las Bregencki 2 Alpy Algawskie 3a Lechquellengebirge 3b Alpy Lechtalskie 4 Wettersteingebirge und Mieminger Kette 5 Karwendel 6 Brandenberger Alpen 7a Ammergauer Alpen 7b Bayerische Voralpen 8 Kaisergebirge 9 Leoganger und Loferer Steinberge 10 Alpy Berchtesgadeńskie 11 Chiemgauer Alpen 12 Salzburger Schieferalpen 13 Tennengebirge 14 Dachstein 15 Totes Gebirge 16 Alpy Ennstalskie 17a Salzkammergut-Berge 17b Oberösterreichische Voralpen 18 Hochschwabgruppe 19 Mürzsteger Alpen 20 Rax-Schneeberg-Gruppe 21 Ybbstaler Alpen 22 Türnitzer Alpen 23 Gutensteiner Alpen 24 Las Wiedeński
Zentrale Ostalpen	25 Rätikon 26 Silvretta 27 Samnaungruppe 28 Verwallgruppe 29 Sesvennagruppe 30 Alpy Ötztalskie 31 Stubaier Alpen 32 Sarntaler Alpen 33 Tuxer Alpen 34 Alpy Kitzbühelskie 35 Alpy Zillertalskie 36 Venedigergruppe 37 Rieserfernergruppe 38 Villgratner Berge 39 Granatspitzgruppe 40 Glocknergruppe 41 Schobergruppe 42 Goldberggruppe 43 Kreuzeckgruppe 44 Ankogelgruppe 45a Radstädter Tauern 45b Schladminger Tauern 45c Rottenmanner und Wölzer Tauern 45d Seckauer Tauern 46a Alpy Gurktalskie 46b Lavanttaler Alpen 47 Randgebirge östlich der Mur
Südliche Ostalpen	48a Ortler-Alpen 48b Gruppo Sobretta-Gavia 48c Nonsberggruppe 49 Alpi dell’Adamello e della Presanella 50 Prealpi Gardesane 51 Dolomiti di Brenta 52 Dolomity 53 Dolomiti di Fiemme 54 Prealpi Vicentine 56 Alpy Gailtalskie 57a Alpi Carniche 57b Prealpi Carniche 58 Alpy Julijskie 59 Karawanki i Pohorje 60 Alpy Kamnickie
Westliche Ostalpen	63 Plessur-Alpen 64 Platta-Gruppe 65 Albula-Alpen 66 Bernina-Alpen (66a Berninagruppe, 66b Bergell) 67 Livigno-Alpen 68 Alpy Bergamskie

Fahrer / Team für die Suche eingeben:

Fahrer / Team für die Suche eingeben:

Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Venedigergruppe

Przypisy

Bibliografia