Utleniacz
OX lub OXYOznaczenie substancji utleniającej według NFPA 704 |
Utleniacz – pierwiastek lub związek chemiczny (oznaczany symbolem [O]), będący w analizowanej reakcji redoks akceptorem (przyjmującym) elektronów. Utleniacze w reakcjach zmniejszają swój stopień utlenienia (ulegają redukcji) i jednocześnie powodują jego wzrost w pozostałych produktach reakcji (ulegających utlenieniu)[1].
Pierwotnie termin „utleniacz” dotyczył substancji oddającej tlen w trakcie reakcji z reduktorem. Wraz z rozwojem chemii znaczenie tego słowa poszerzono na wszystkie indywidua chemiczne przyjmujące elektrony w trakcie reakcji redoks[1]. Przykładowe utleniacze to kwas siarkowy, kwas azotowy i azotany, nadmanganiany, dichromiany, chlorany, woda królewska, fluorowce i ich połączenia (np. trifluorek chloru) lub nadtlenek wodoru.
Niektóre substancje chemiczne, tradycyjnie uznawane za utleniacze, w pewnych warunkach stają się reduktorami. Zalicza się do nich np. chlor i wyższe chlorowce oraz nadtlenek wodoru.
- Symbole substancji utleniających
- Symbol wprowadzony Dyrektywą 67/548/EWG
- Tablica transportowa ADR
- Symbol systemu WHMIS
- Symbol GSH
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Utlenianie i redukcja. W: Adam Bielański: Podstawy chemii nieorganicznej. Wyd. 5. Warszawa: PWN, 2002, s. 367–371. ISBN 83-01-13654-5.