Usypista Szczerbina
 Usypista Szczerbina na prawo od trzech podpisanych Nowoleśnych Turni, na tle Rogatej Turni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
5 sierpnia 1906 |
| Pierwsze wejście |
H. Behn, E. Dubke, J. Franz |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′18,7″N 20°09′38,1″E/49,171861 20,160583
| |
Usypista Szczerbina (słow. Sesterská lávka[1]) – bardzo wąska przełęcz w bocznej grani słowackich Tatr Wysokich odgałęziającej się od grani głównej w wierzchołku Małej Wysokiej. Jest położona w jej fragmencie zwanym Nowoleśną Granią. Oddziela od siebie Skrajną Warzęchową Turnię w grupie Warzęchowych Turni na zachodzie od Zadniej Nowoleśnej Turni w grupie Nowoleśnych Turni na wschodzie[2].
Północne stoki opadają z przełęczy do Doliny Staroleśnej, południowe – do Doliny Sławkowskiej. Usypista Szczerbina jest punktem, z którego prowadzi do Doliny Sławkowskiej jedna z lepszych dróg zejściowych z Nowoleśnej Grani[1].
Pierwsze wejścia (przy przejściu granią):
- letnie: Heinrich Behn, Ernst Dubke i przewodnik Johann Franz senior, 5 sierpnia 1906 r.,
- zimowe: Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r.[1]
Przypisy
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 65–67.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 390. ISBN 83-01-13184-5.