Uniwersalizm papieski
Uniwersalizm papieski – idea średniowiecznej filozofii politycznej popularna w pełnym średniowieczu, zgodnie z którą papież miał sprawować pełnię władzy nad całym światem chrześcijańskim, a więc i władcami świeckimi. Doktryna zapoczątkowana przez Grzegorza VII w tzw. Dictatus Papae (1075)[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ John Norman Davidson Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997. ISBN 83-06-02633-0.