|
Data urodzenia
|
1 sierpnia 1994
|
Klub
|
SK Kehlegg
|
Debiut w PŚ
|
24 stycznia 2015 w Sapporo (33. miejsce)
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
14 lutego 2015 w Vikersund (22. miejsce)
|
Rekord życiowy
|
235,0 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2021)
|
Dorobek medalowy
|
|
Inne nagrody
|
|
|
Ulrich Wohlgenannt (ur. 1 sierpnia 1994) − austriacki skoczek narciarski, zawodnik klubu SK Kehlegg. Dwukrotny drużynowy medalista mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym (2012–14), indywidualny srebrny medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2011). Uczestnik mistrzostw świata w lotach narciarskich (2022). Drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego 2020/2021, trzeci w sezonie 2021/2022.
Przebieg kariery
Do 2014
23 stycznia 2010 w Lauschy w debiucie w FIS Cupie zdobył punkty tego cyklu, zajmując 27. miejsce[1]. W Pucharze Kontynentalnym zadebiutował 29 stycznia 2011 na skoczni w Bischofshofen, gdzie zajął 23. miejsce. Wystąpił na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2011. Zdobył na nim srebrny medal w konkursie indywidualnym, w którym wyprzedzony został jedynie przez Jarkko Määttä, a w zawodach drużynowych zajął 4. miejsce[2].
W styczniu 2012 dwukrotnie stanął na podium zawodów FIS Cupu, zajmując 2. i 3. lokatę w Predazzo. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2012 w Erzurum. Indywidualnie zajął 18. miejsce, a w zawodach drużynowych zdobył brązowy medal[3]. W sierpniu 2013 zwyciężył w konkursie FIS Cupu w Kuopio, a następnie zadebiutował w Letnim Grand Prix: zawody w Courchevel i Einsiedeln kończył w czwartej dziesiątce. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2014 w Predazzo zajął 24. miejsce indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobył srebrny medal[4].
Sezon 2014/2015
Na początku stycznia 2015 startował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata w Innsbrucku i Bischofshofen, nie uzyskując w nich awansu. 24 stycznia w Sapporo zadebiutował w konkursie głównym cyklu, zajmując 33. miejsce. 31 stycznia po raz pierwszy stanął na podium Pucharu Kontynentalnego, zawody w Zakopanem kończąc na 3. miejscu, a dzień później zajął 2. lokatę. 14 lutego 2015 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata, zajmując 22. miejsce w konkursie lotów narciarskich w Vikersund. Dzień później był 29., w lutym jeszcze raz stanął na podium Pucharu Kontynentalnego (3. miejsce w Iron Mountain), a w marcu 2015 raz punktował w Pucharze Świata (28. miejsce w Trondheim)[5].
Lata 2015–2020
W lutym 2016 dwukrotnie zwyciężył w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Zakopanem. W sezonie 2015/2016 w konkursie głównym Pucharu Świata wystąpił raz – 12 marca był 43. w Titisee-Neustadt[6]. W sezonie 2016/2017 raz stanął na podium Pucharu Kontynentalnego, zwyciężając w grudniowych zawodach w Ruce[7].
W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata w czterech występach dwukrotnie zdobył punkty, zajmując 26. i 27. miejsce w lutym w zawodach Willingen Five 2018. W Pucharze Kontynentalnym 2017/2018 dwa razy stawał na podium: w grudniu zwyciężył w Engelbergu, a w marcu był 3. w Zakopanem[8].
25 sierpnia 2018 zdobył pierwsze punkty Letniego Grand Prix, zajmując 24. lokatę w Hakubie. 30 września zajął 2. miejsce w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Klingenthal. W sezonie zimowym 2018/2019 raz w dwóch występach zdobył punkty Pucharu Świata, zawody na skoczni mamuciej w Oberstdorfie 2 lutego 2019 kończąc na 28. pozycji. Również raz stanął na podium Pucharu Kontynentalnego, 23 lutego zajmując 3. pozycję w Brotterode[9].
W sezonie 2019/2020 Pucharu Kontynentalnego raz znalazł się w pierwszej trójce zawodów. Podobnie jak rok wcześniej, miało to miejsce w Brotterode – 8 lutego 2020 Wohlgenannt zajął tam 2. miejsce[10].
Sezon 2020/2021
W zawodach międzynarodowych w sezonie 2020/2021 po raz pierwszy wystąpił w styczniu 2021 w ramach FIS Cupu, następnie występował w Pucharze Kontynentalnym. W dniach 5–6 lutego 2021 w ciągu 24 godzin zwyciężył w czterech konkursach tego cyklu rozgrywanych w Willingen[11][12]. W kolejnych tygodniach był powoływany na zawody Pucharu Świata. Punkty zdobył w nich trzykrotnie w pięciu startach, a najwyżej sklasyfikowany był 19 lutego w Râșnovie, gdzie zajął 22. pozycję. W marcu 2021 wystąpił też w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Zakopanem, w obu odnosząc zwycięstwa[11]. Ostatecznie, mimo występu tylko w 8 konkursach sezonu 2020/2021 Pucharu Kontynentalnego, zakończył go na 2. lokacie w klasyfikacji generalnej. Zdobył 661 punktów, o 133 mniej niż zwycięzca cyklu, Markus Schiffner[13].
Sezon 2021/2022
W lipcu 2021 zajął 12. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Wiśle, a w sierpniu był 2. w Letnim Pucharze Kontynentalnym w Râșnovie. Sezon zimowy 2021/2022 rozpoczął w Pucharze Kontynentalnym. W czterech pierwszych konkursach tego cyklu zajął dwukrotnie 1. i dwukrotnie 2. pozycję, po czym rozpoczął starty w Pucharze Świata. Tam w sześciu występach punkty zdobył tylko raz (był 22. w konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen) i w połowie stycznia 2022 powrócił do Pucharu Kontynentalnego. W kolejnych tygodniach trzykrotnie stawał na podium cyklu, zajmując dwukrotnie 1. i raz 2. miejsce[14].
W reprezentacji Austrii na zawody Pucharu Świata po raz kolejny znalazł się przed rozgrywanymi pod koniec lutego konkursami w Lahti. Pierwszy z nich, 25 lutego, ukończył na 6. lokacie – pierwszej w karierze w najlepszej dziesiątce PŚ. Dzień później w debiucie w zawodach drużynowych cyklu odniósł zwycięstwo, a drugi konkurs indywidualny 27 lutego ukończył na 4. miejscu. W dalszej części sezonu jeszcze trzy razy zdobył punkty najwyższej rangi cyklu, a najwyżej sklasyfikowany był 6 marca 2022 w Oslo, na 13. pozycji. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022 w Vikersund. Nie znalazł się w austriackiej kadrze na zawody indywidualne, natomiast konkurs drużynowy ukończył na 4. miejscu[14]. Sezon 2021/2022 Pucharu Świata ukończył na 34. pozycji w klasyfikacji generalnej ze 133 punktami[15]. Z kolei w Pucharze Kontynentalnym 2021/2022 zajął 3. lokatę z 798 punktami[16].
Po 2022
W sezonie 2022/2023 występował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Dwukrotnie stawał na podium – 21 stycznia 2023 w Eisenerz był 3., a dzień później zwyciężył. W Pucharze Świata w dwóch występach raz zdobył punkt, zajmując 30. miejsce na Kulm 28 stycznia 2023[17]. 5 sierpnia 2023 zajął 9. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Szczyrku. W sezonie 2023/2024 występował najczęściej w FIS Cupie, w którym to cyklu siedmiokrotnie stawał na podium, w tym trzy razy na najwyższym stopniu. W Pucharze Kontynentalnym 2023/2024 najwyżej sklasyfikowany był na 5. pozycji[18].
21 września 2024 po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów najwyższej rangi, zajmując 2. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Râșnovie[19].
Drużynowo
Starty U. Wohlgenannta na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Skok 4
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
4.
|
13 marca
|
2022
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-200
|
HS-240
|
druż.[a]
|
210,0 m
|
196,5 m
|
1552,7 pkt (357,2 pkt)
|
158,8 pkt
|
Słowenia
|
Indywidualnie
Drużynowo
Starty U. Wohlgenannta na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
18.
|
23 lutego
|
2012
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
indywid.
|
103,0 m
|
96,5 m
|
245,0 pkt
|
41,5 pkt
|
Nejc Dežman
|
3.
|
25 lutego
|
2012
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
druż.[b]
|
97,5 m
|
96,5 m
|
960,0 pkt (231,5 pkt)
|
28,5 pkt
|
Norwegia
|
24.
|
31 stycznia
|
2014
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
86,0 m
|
92,5 m
|
200,2 pkt
|
31,3 pkt
|
Jakub Wolny
|
2.
|
1 lutego
|
2014
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[c]
|
95,5 m
|
92,0 m
|
1022,4 pkt (236,2 pkt)
|
4,6 pkt
|
Polska
|
Indywidualnie
Drużynowo
Starty U. Wohlgenannta na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
2.
|
15 lutego
|
2011
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
96,5 m
|
102,0 m
|
268,5 pkt
|
26,0 pkt
|
Jarkko Määttä
|
4.
|
17 lutego
|
2011
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[d]
|
102,0 m
|
92,5 m
|
898,5 pkt (260,5 pkt)
|
15,0 pkt
|
Polska
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2024
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
stan po zakończeniu LGP 2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
1.
|
13 lutego
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
131,5 m
|
126,0 m
|
255,2 pkt
|
2.
|
14 lutego
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
123,0 m
|
131,0 m
|
302,1 pkt
|
3.
|
17 grudnia
|
2016
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
140,0 m
|
–
|
140,8 pkt
|
4.
|
28 grudnia
|
2017
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
132,5 m
|
135,5 m
|
276,3 pkt
|
5.
|
5 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
144,0 m
|
142,5 m
|
281,3 pkt
|
6.
|
5 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
149,0 m
|
140,5 m
|
306,5 pkt
|
7.
|
6 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
141,5 m
|
145,0 m
|
274,6 pkt
|
8.
|
6 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
143,5 m
|
142,0 m
|
291,5 pkt
|
9.
|
14 marca
|
2021
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
138,0 m
|
133,5 m
|
266,1 pkt
|
10.
|
14 marca
|
2021
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
141,0 m
|
137,5 m
|
255,8 pkt
|
11.
|
5 grudnia
|
2021
|
Zhangjiakou
|
Snow Ruyi
|
K-125
|
HS-140
|
129,5 m
|
140,0 m
|
227,1 pkt
|
12.
|
10 grudnia
|
2021
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
104,5 m
|
123,5 m
|
248,2 pkt
|
13.
|
15 stycznia
|
2022
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
138,5 m
|
140,0 m
|
316,0 pkt
|
14.
|
16 stycznia
|
2022
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
126,5 m
|
131,0 m
|
296,2 pkt
|
15.
|
22 stycznia
|
2023
|
Eisenerz
|
Erzbergschanzen
|
K-98
|
HS-109
|
103,0 m
|
106,0 m
|
257,1 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
31 stycznia
|
2015
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
121,5 m
|
123,5 m
|
254,5 pkt
|
3.
|
5,8 pkt
|
Dawid Kubacki
|
2.
|
1 lutego
|
2015
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
125,0 m
|
129,5 m
|
268,0 pkt
|
2.
|
0,3 pkt
|
Atle Pedersen Rønsen
|
3.
|
21 lutego
|
2015
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain Jump
|
K-120
|
HS-133
|
134,0 m
|
121,0 m
|
193,6 pkt
|
3.
|
12,5 pkt
|
Anže Semenič
|
4.
|
13 lutego
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
131,5 m
|
126,0 m
|
255,2 pkt
|
1.
|
–
|
5.
|
14 lutego
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
123,0 m
|
131,0 m
|
302,1 pkt
|
1.
|
–
|
6.
|
17 grudnia
|
2016
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
140,0 m
|
–
|
140,8 pkt
|
1.
|
–
|
7.
|
28 grudnia
|
2017
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
132,5 m
|
135,5 m
|
276,3 pkt
|
1.
|
–
|
8.
|
10 marca
|
2018
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
135,0 m
|
137,0 m
|
257,2 pkt
|
3.
|
5,5 pkt
|
Manuel Fettner
|
9.
|
23 lutego
|
2019
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-105
|
HS-117
|
114,0 m
|
109,5 m
|
262,3 pkt
|
3.
|
15,0 pkt
|
Clemens Aigner
|
10.
|
8 lutego
|
2020
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-105
|
HS-117
|
110,0 m
|
113,0 m
|
255,0 pkt
|
2.
|
2,1 pkt
|
Rok Justin
|
11.
|
5 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
144,0 m
|
142,5 m
|
281,3 pkt
|
1.
|
–
|
12.
|
5 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
149,0 m
|
140,5 m
|
306,5 pkt
|
1.
|
–
|
13.
|
6 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
141,5 m
|
145,0 m
|
274,6 pkt
|
1.
|
–
|
14.
|
6 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
143,5 m
|
142,0 m
|
291,5 pkt
|
1.
|
–
|
15.
|
14 marca
|
2021
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
138,0 m
|
133,5 m
|
266,1 pkt
|
1.
|
–
|
16.
|
14 marca
|
2021
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
141,0 m
|
137,5 m
|
255,8 pkt
|
1.
|
–
|
17.
|
4 grudnia
|
2021
|
Zhangjiakou
|
Snow Ruyi
|
K-125
|
HS-140
|
127,0 m
|
134,0 m
|
247,3 pkt
|
2.
|
3,8 pkt
|
David Siegel
|
18.
|
5 grudnia
|
2021
|
Zhangjiakou
|
Snow Ruyi
|
K-125
|
HS-140
|
129,5 m
|
140,0 m
|
227,1 pkt
|
1.
|
–
|
19.
|
10 grudnia
|
2021
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
104,5 m
|
123,5 m
|
248,2 pkt
|
1.
|
–
|
20.
|
11 grudnia
|
2021
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
113,5 m
|
114,5 m
|
262,3 pkt
|
2.
|
2,2 pkt
|
Severin Freund
|
21.
|
15 stycznia
|
2022
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
138,5 m
|
140,0 m
|
316,0 pkt
|
1.
|
–
|
22.
|
16 stycznia
|
2022
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
126,5 m
|
131,0 m
|
296,2 pkt
|
1.
|
–
|
23.
|
23 stycznia
|
2022
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-128
|
125,0 m
|
123,0 m
|
235,6 pkt
|
2.
|
10,3 pkt
|
Anže Semenič
|
24.
|
21 stycznia
|
2023
|
Eisenerz
|
Erzbergschanzen
|
K-98
|
HS-109
|
105,5 m
|
96,5 m
|
240,5 pkt
|
3.
|
20,9 pkt
|
Maximilian Steiner
|
25.
|
22 stycznia
|
2023
|
Eisenerz
|
Erzbergschanzen
|
K-98
|
HS-109
|
103,0 m
|
106,0 m
|
257,1 pkt
|
1.
|
–
|
stan na 15 grudnia 2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
stan po zakończeniu LPK 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
1.
|
2 sierpnia
|
2013
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
119,5 m
|
114,5 m
|
215,7 pkt
|
2.
|
7 stycznia
|
2017
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
129,5 m
|
127,5 m
|
260,1 pkt
|
3.
|
8 stycznia
|
2017
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
129,5 m
|
270,2 pkt
|
4.
|
16 grudnia
|
2017
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-100
|
96,5 m
|
97,5 m
|
259,5 pkt
|
5.
|
6 stycznia
|
2024
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
98,0 m
|
98,0 m
|
269,1 pkt
|
6.
|
7 stycznia
|
2024
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
98,0 m
|
95,5 m
|
258,5 pkt
|
7.
|
3 marca
|
2024
|
Oberhof
|
Rennsteigschanze
|
K-90
|
HS-100
|
99,0 m
|
97,0 m
|
278,1 pkt
|
8.
|
15 września
|
2024
|
Villach
|
Villacher Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
95,5 m
|
98,0 m
|
248,4 pkt
|
9.
|
28 września
|
2024
|
Einsiedeln
|
im. Andreasa Küttela
|
K-105
|
HS-117
|
117,5 m
|
107,0 m
|
247,7 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
14 stycznia
|
2012
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
100,5 m
|
99,5 m
|
264,9 pkt
|
2.
|
3,7 pkt
|
Rok Justin
|
2.
|
15 stycznia
|
2012
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
99,5 m
|
100,0 m
|
260,7 pkt
|
3.
|
14,3 pkt
|
Rok Justin
|
3.
|
2 sierpnia
|
2013
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
119,5 m
|
114,5 m
|
215,7 pkt
|
1.
|
–
|
4.
|
16 stycznia
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
129,0 m
|
124,0 m
|
247,4 pkt
|
3.
|
21,0 pkt
|
Stefan Huber
|
5.
|
17 stycznia
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
131,0 m
|
130,5 m
|
269,7 pkt
|
2.
|
0,3 pkt
|
Daniel Huber
|
6.
|
7 stycznia
|
2017
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
129,5 m
|
127,5 m
|
260,1 pkt
|
1.
|
–
|
7.
|
8 stycznia
|
2017
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
129,5 m
|
270,2 pkt
|
1.
|
–
|
8.
|
2 lipca
|
2017
|
Villach
|
Villacher Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
94,5 m
|
96,0 m
|
251,0 pkt
|
3.
|
6,0 pkt
|
Lukas Wagner
|
9.
|
15 grudnia
|
2017
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-100
|
97,0 m
|
98,0 m
|
260,0 pkt
|
2.
|
1,0 pkt
|
Sondre Ringen
|
10.
|
16 grudnia
|
2017
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-100
|
96,5 m
|
97,5 m
|
259,5 pkt
|
1.
|
–
|
11.
|
10 stycznia
|
2021
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
130,0 m
|
135,0 m
|
286,0 pkt
|
2.
|
1,6 pkt
|
Elias Medwed
|
12.
|
15 grudnia
|
2023
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-98
|
98,0 m
|
97,5 m
|
266,1 pkt
|
3.
|
10,5 pkt
|
Francisco Mörth
|
13.
|
6 stycznia
|
2024
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
98,0 m
|
98,0 m
|
269,1 pkt
|
1.
|
–
|
14.
|
7 stycznia
|
2024
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
98,0 m
|
95,5 m
|
258,5 pkt
|
1.
|
–
|
15.
|
2 marca
|
2024
|
Oberhof
|
Rennsteigschanze
|
K-90
|
HS-100
|
103,0 m
|
100,5 m
|
275,3 pkt
|
2.
|
13,5 pkt
|
Timon-Pascal Kahofer
|
16.
|
3 marca
|
2024
|
Oberhof
|
Rennsteigschanze
|
K-90
|
HS-100
|
99,0 m
|
97,0 m
|
278,1 pkt
|
1.
|
–
|
17.
|
14 marca
|
2024
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
128,5 m
|
129,0 m
|
246,5 pkt
|
3.
|
2,9 pkt
|
Danił Wasiljew
|
18.
|
15 marca
|
2024
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
128,0 m
|
127,0 m
|
279,4 pkt
|
3.
|
9,6 pkt
|
Stefan Rainer
|
19.
|
24 sierpnia
|
2024
|
Frenštát
|
Areal Horečky
|
K-95
|
HS-106
|
102,0 m
|
101,0 m
|
240,9 pkt
|
3.
|
6,4 pkt
|
André Fussenegger
|
20.
|
14 września
|
2024
|
Villach
|
Villacher Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
89,0 m
|
94,5 m
|
241,0 pkt
|
2.
|
3,4 pkt
|
Marco Wörgötter
|
21.
|
15 września
|
2024
|
Villach
|
Villacher Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
95,5 m
|
98,0 m
|
248,4 pkt
|
1.
|
–
|
22.
|
28 września
|
2024
|
Einsiedeln
|
im. Andreasa Küttela
|
K-105
|
HS-117
|
117,5 m
|
107,0 m
|
247,7 pkt
|
1.
|
–
|
23.
|
29 września
|
2024
|
Einsiedeln
|
im. Andreasa Küttela
|
K-105
|
HS-117
|
109,5 m
|
114,0 m
|
241,8 pkt
|
2.
|
3,5 pkt
|
Stefan Rainer
|
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan na 14 grudnia 2024
Uwagi
- ↑ a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Ulrich Wohlgenannt, Manuel Fettner, Stefan Kraft
- ↑ a b Skład zespołu: Christoph Stauder, Ulrich Wohlgenannt, Stefan Kraft, Lukas Müller
- ↑ a b Skład zespołu: Simon Greiderer, Ulrich Wohlgenannt, Elias Tollinger, Patrick Streitler
- ↑ a b Skład zespołu: Florian Gugg, Marco Aberger, Stefan Huber, Ulrich Wohlgenannt
Przypisy
Bibliografia