Ulica Browarna w Warszawie
| Powiśle | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Ulica Browarna na wysokości ul. Leszczyńskiej | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Długość |
470 m[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 52°14′30,1″N 21°01′17,8″E/52,241694 21,021611
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Browarna – ulica na warszawskim Powiślu.
Historia
Ulica powstała w roku 1768 u podnóża skarpy warszawskiej wraz ze swoim przedłużeniem – ulicami Furmańską i Sowią jako droga z jurydyki Mariensztatu do jurydyki Stanisławów.
Nazwa ulicy pochodzi od browaru królewskiego[2], istniejącego tu jeszcze w XVIII wieku. W tym czasie Browarna posiadała wyłącznie drewnianą zabudowę.
Po roku 1815 przy ulicy powstały niewielkie murowane kamieniczki o bardzo skromnym wystroju; luźno rozrzucone domy stały w okolicach ulic Karowej i nieistniejącej dziś Kokoszej. Zwartą zabudowę otrzymał jedynie końcowy odcinek pomiędzy ulicami Gęstą i Furmańską. Na południe od ulicy Gęstej zabudowano tylko wschodnią pierzeję ulicy; przy stronie zachodniej nigdy nie wzniesiono większych budynków ze względu na podmokłość podnóża skarpy.
W II połowie XIX wieku mieszkańcami ulicy była w znaczącym stopniu ludność żydowska[3].
Krótko przed rokiem 1930 w okolicy ulicy Karowej powstał sześciopiętrowy dom spółdzielni mieszkaniowej „Własność”, zaburzający swym gabarytem panoramę okolicy. Do roku 1939 ulica słynęła z licznych sklepików spożywczych i wędliniarskich, choć nadal była chaotycznie i ubogo zabudowana drewnianymi ruderami.
W okresie okupacji niemieckiej cała zabudowa ulicy została zniszczona; ostatnie ocalałe relikty rozebrano po roku 1960 wraz z budową osiedla Radna.
Inne informacje
- Na początku XX wieku w wynajmowanym przez matkę pokoju na poddaszu domu przy ul. Browarnej 11 mieszkała młoda Apolonia Chałupiec, znana później jako Pola Negri[4].
Przypisy
- ↑ Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2023-11-05].
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 139. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Ilustrowany przewodnik po Warszawie wraz z treściwym opisem okolic miasta (wydanie I na podstawie wydania z 1893 roku). Warszawa: Wydawnictwo Ciekawe Miejsca.net, 2012, s. 226. ISBN 978-83-928349-8-4.
- ↑ Dorota Łańcucka: Pola Negri - 100 lat później.... polanegri.pl. [dostęp 2014-12-27].
Bibliografia
- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 1. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 211. ISBN 83-902793-5-5.