Ulica Bankowa w Toruniu
| Stare Miasto | |||||||||||||||||||
 Ulica Bankowa, mury miejskie i baszta Gołębnik | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Długość |
168 m | ||||||||||||||||||
| Plan | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Torunia  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |||||||||||||||||||
| 53,008352°N 18,604053°E/53,008352 18,604053 | |||||||||||||||||||
Ulica Bankowa w Toruniu – ulica na Starym Mieście, w jego południowej części, biegnąca przy murach miejskich, od ul. Żeglarskiej do ul. Piekary.
Historia
W średniowieczu miała charakter gospodarczej ulicy przymurnej pomiędzy Bramą Żeglarskią i Bramą Klasztorną, na którą wychodziły tyły działek przy ulicy Rabiańskiej. Nazwa "ul. Bankowa" (Bankstraße) pojawiła się po raz pierwszy w księdze adresowej z 1884 r.[1] Na jej zabudowę składają się nieliczne kamienice czynszowe z końca XIX i pocz. XX w. oraz nowe budynki (plomby) z lat 90. XX w. Do najważniejszych zabytków leżących przy tej ulicy należy Baszta Gołębnik.
Przypisy
- ↑ Thorner Adress-Buch für das Jahr 1884, Toruń 1884