Udo Lattek

Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1935 Boże
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 2015 Kolonia
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole SSV Marienheide Bayer 04 Leverkusen VfR Wipperfürth 1962–1965 VfL Osnabrück 70 (34)
Kariera trenerska
Lata Drużyna –1965 VfR Wipperfürth 1970–1975 Bayern Monachium 1975–1979 Borussia Mönchengladbach 1979–1981 Borussia Dortmund 1981–1983 FC Barcelona 1983–1987 Bayern Monachium 1991 1. FC Köln 1992–1993 FC Schalke 04 2000 Borussia Dortmund
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Udo Lattek (ur. 16 stycznia 1935 we wsi Boże, wówczas Bosemb, zm. 31 stycznia 2015 w Kolonii^[1]) – niemiecki piłkarz i trener. Obok Ottmara Hitzfelda najbardziej utytułowany trener w Niemczech.

Był pomocnikiem. Rozpoczynał karierę w SSV Marienheide, by następnie grać w Bayerze 04 Leverkusen oraz VfR Wipperfürth. Kończył karierę piłkarską w VfL Osnabrück, gdzie w 70 meczach strzelił 34 bramki. W tym samym czasie kończył studia pedagogiczne w Münster. Od 1958 do 1959 uczył w renomowanym gimnazjum w Wipperfürth.

Wiosną 1965 roku dostał propozycję z niemieckiego związku piłki nożnej. Miał trenować młodzieżowe drużyny Niemiec i być asystentem Helmuta Schöna w pierwszej kadrze. Pracował tam przez 5 lat, by przenieść się 14 marca 1970 roku do Bayernu Monachium. W klubie z Bawarii spędził kolejne 5 lat, w czasie których zespół Bayernu stał się najsilniejszym klubem w Europie. Począwszy od 1970 roku Bayern z Udo Lattkiem jako trenerem zdobył 3 tytuły mistrza Niemiec (1972, 1973, 1974), Puchar Niemiec (1971 oraz wygrał Puchar Europejskich Mistrzów Krajowych, czyli poprzednik Ligi Mistrzów). W sezonie 1974/75 Bayern zajmował dopiero 14 pozycję w tabeli i uwielbianego przez kibiców Udo Lattka zastąpił Dettmar Cramer. Po półrocznej przerwie Udo przeszedł do zespołu, który wydarł Bayernowi prymat mistrza kraju – Borussii Mönchengladbach. Zastąpił w tym klubie innego wielkiego trenera, jedynego który w okresie 1972–1977 zdołał mu odebrać tytuł mistrza Niemiec, czyli Hennesa Weisweilera. Z Borussią zdobył kolejne 2 tytuły mistrzowskie (1976, 1977), dotarł do finału Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych i zdobył Puchar UEFA. Po tym paśmie sukcesów odszedł w 1979 roku do innego klubu z Westfalii – Borussii Dortmund. Mając pod wodzą takich piłkarzy jak Manfred Burgsmüller czy Eike Immel zajął z BVB najpierw 6 a później 7. miejsce w lidze i odszedł do katalońskiego giganta FC Barcelony. W lidze hiszpańskiej Lattkowi nie powiodło się, jednakże i tak zdołał wygrać z Barceloną Puchar Zdobywców Pucharów w 1982. Tym samym jako jedyny trener obok Giovanniego Trapattoniego zdobył wszystkie trzy najważniejsze europejskie trofea. Po hiszpańskiej przygodzie powrócił do Bayernu, gdzie pracował przez kolejne 4 sezony. Znów powtórzył sukcesy – 2 puchary Niemiec, finał Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych, 3 tytuły mistrza Niemiec. Później był dyrektorem sportowym 1. FC Köln, lecz 3 września 1991 zrezygnował z tej funkcji. Powrócił na krótko na posadę trenera Schalke Gelsenkirchen, jednak po półrocznej pracy wycofał się z pracy trenerskiej. Ostatni raz zasiadał na ławce trenerskiej w kwietniu i maju 2000 roku, gdy uratował Borussię Dortmund przed spadkiem przejmując ją na 4 kolejki przed końcem sezonu.

Po zakończeniu kariery trenerskiej został ekspertem w telewizji DSF.

Liga Mistrzów:

• Zwycięzca: z Bayernem Monachium (1974)
• Finalista: z Borussią Mönchengladbach (1977) oraz z Bayernem Monachium (1987)

Puchar UEFA:

• Zwycięzca: z Borussią Mönchengladbach (1979)

Puchar Zdobywców Pucharów:

• Zwycięzca: z FC Barceloną (1982)

Puchar Niemiec:

• Zwycięzca: z Bayernem Monachium (1971, 1984, 1986)
• Finalista: z Bayernem Monachium(1985)

Bundesliga:

• Mistrzostwo: z Bayernem Monachium(1972, 1973, 1974, 1985, 1986, 1987), z Borussią Mönchengladbach (1976, 1977)
• Wicemistrzostwo: z Bayernem Monachium (1970, 1971) oraz z Borussią Mönchengladbach (1978)