Typ nomenklatoryczny – w systematyce biologicznej organizm wiązany z określonym taksonem i określający zakres jego stosowania.

Typem nomenklatorycznym gatunku oraz taksonu wewnątrzgatunkowego jest pojedynczy okaz (np. okaz zielnikowy rośliny), ewentualnie ilustracja. Typem nomenklatorycznym rodzaju i wszystkich taksonów pomocniczych o randze pośredniej między rodzajem a gatunkiem jest gatunek typowy. Typem dla rodziny i taksonów pomocniczych o randze pośredniej między rodziną a rodzajem jest rodzaj typowy.

Z typami nomenklatorycznymi związane są następujące pojęcia stosowane w taksonomii:

• holotyp – typ nomenklatoryczny wskazany przez autora nazwy naukowej taksonu
• izotyp – dublety holotypu (tylko w nomenklaturze botanicznej)
• syntyp – jeden z okazów lub taksonów wymienionych przez autora nazwy naukowej, który nie wskazał holotypu
• paratyp
• lektotyp – okaz lub takson wybrany spośród syntypów lub izotypów mający służyć jako typ nomenklatoryczny
• neotyp – typ nomenklatoryczny wybrany wobec braku wszystkich powyższych.
• epityp – dodatkowy, wyjaśniający typ (okaz lub ilustracja) gatunku lub taksonu niższego rzędu, podawany, gdy holotyp, lektotyp lub neotyp z oryginalnej klasyfikacji są demonstracyjnie niejednoznaczne lub niewystarczające^[1].

Miejsce, z którego pochodzą osobniki typu nomenklatorycznego, to miejsce typowe (locus typicus)^[2].