Tymoleon Mochnacki (ur. 1811 we Lwowie, zm. 31 sierpnia 1889^[1] w Stanisławowie) – oficer powstania listopadowego, właściciel ziemski, działacz samorządowy; brat Maurycego Mochnackiego.

Urodził się w 1811 z ojca Bazylego Mochnackiego i Marii z Pągowskich Mochnackiej^[2]. Miał czworo starszego rodzeństwa: braci Maurycego Mochnackiego i Kamila Mochnackiego oraz siostry Olimpię i Klementynę.

W Warszawie był uczniem Szkoły Wojewódzkiej XX. Pijarów, w której w roku 1825 za wzorowe obyczaje i postępki w Naukach otrzymał odnotowaną w Gazecie Warszawskiej pochwałę^[3]. Tego samego roku, jako czternastolatek, wstąpił do Korpusu Kadetów w Kaliszu^[4]. Po wybuchu powstania listopadowego służył początkowo jako podchorąży w Pułku Grenadierów Gwardii (brał udział w wypadkach nocy listopadowej). 30 stycznia 1831 r.^[5] uzyskał awans na porucznika i odtąd służył w 19 Pułku Piechoty Liniowej. Po upadku Warszawy wyjechał do Płocka, jednak powrócił do stolicy już w dniu 18 października 1831. W Komisji Rządowej Wojny ponowił przysięgę wierności carowi^[4]. Wkrótce wyjechał wraz z rodzicami i siostrami do Galicji – przebywał m.in. w majątku państwa Cieńskich w Polance Wielkiej^[6]; następnie gospodarzył w dobrach Tyśmieniczany i Czortowiec w obwodzie kołomyjskim, które otrzymał prawdopodobnie w wyniku intratnego ożenku.

Wspierał działalność utworzonego w 1861 stowarzyszenia Bratnia Pomoc^[7] przy Politechnice Lwowskiej. Nie brał udziału w powstaniu styczniowym. Dnia 9 września 1867 roku został wybrany do Rady Powiatowej w Stanisławowie^[8], jako członek z grupy większych posiadłości^[9]. W radzie tej pełnił funkcję zastępcy prezesa Wydziału Powiatowego. Był ponadto członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie^[10].

Miał dwóch synów, którym nadał imiona Maurycy i Kamil – zapewne na cześć obu przedwcześnie zmarłych braci (Maurycego Mochnackiego i Kamila Mochnackiego). Zmarł i został pochowany w Stanisławowie^[11], w kwaterze powstańców listopadowych na Cmentarzu Sapieżyńskim w Stanisławowie^[12].