Turzyca dwupienna
Systematyka[1][2] | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Podkrólestwo | |||||
Nadgromada | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Nadklasa | |||||
Klasa | |||||
Nadrząd | |||||
Rząd | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
turzyca dwupienna | ||||
Nazwa systematyczna | |||||
Carex dioica L. Sp. pl. 2:972. 1753[3] | |||||
|
Turzyca dwupienna[4](Carex dioica L.) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych. W Polsce rośnie w rozproszeniu na niżu i na niższych położeniach górskich, od 2014 r. znajduje się pod ochroną.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Azji (na Syberii i Ałtaju) i w Europie[5]. W Polsce występuje w rozproszeniu na terenie całego kraju. Największe skupienie stanowisk znajduje się na Pojezierzu Pomorskim i Mazurskim oraz Dolnym i Górnym Śląsku. Rzadziej spotykany na Nizinie Mazowieckiej i w południowo-wschodnich regionach kraju. W Karpatach występuje tylko w ich części zachodniej: na Działach Orawskich, w Gorcach, w Rowie Podtatrzańskim i na Pogórzu Spisko-Gubałowskim[6].
- Kłos męski
- Kłos żeński
- Morfologia
Morfologia
- Łodyga
- Roślina wytwarza nieliczne, wzniesione i gładkie łodygi o wysokości 5–30 cm. Kłącze długie, bardzo cienkie, z rozłogami[7].
- Liście
- Krótsze od łodyg, szydlaste, rynienkowate, o szerokości do 1 mm[8].
- Kwiaty
- Zebrane w jeden szczytowy kłos bez podsadek[6]. Na żeńskich kłosach kwiaty i owoce gęsto upakowane[9]. Przysadki trwałe, szerokojajowate, o długości 3–4 mm, koloru czerwonobrunatnego z białym rąbkiem. Pęcherzyki jajowate z krótkim dzióbkiem, dłuższe od przysadek. Po dojrzeniu ich szczyty zagięte są w górę. Kwiaty żeńskie z jednym słupkiem o dwóch znamionach wychylających się z pęcherzyka[7]. Kwiaty męskie z trzema pręcikami, o podłużnych, tępych, jasnobrązowych podsadkach dorastających do 3 mm długości i 1 mm szerokości[8].
- Owoce
- Pojedyncze orzeszki zamknięte w pęcherzykach. Są one elipsoidalnie soczewkowate, obustronnie zaostrzone, o rozmiarach 1,5 na 1 mm[8].
Biologia i ekologia
Bylina, geofit ryzomowy. Rośnie na torfowiskach wysokich i przejściowych, na glebach o dużej ilości substancji organicznej. Roślina dwupienna (rzadko jednopienna[8]), kwitnie w kwietniu i maju[7][6]. Gatunek charakterystyczny dla O/All. Caricetalia davallianae i Ass. Valeriano-Caricetum[10]. Liczba chromosomów 2n = 52[9].
Tworzy mieszańce z turzycą brunatną (Carex brunnescens), t. Davalla (C. davalliana), t. gwiazdkowatą (C. echinata), t. siwą (C. canescens) i t. torfową (C. heleonastes)[9].
Zagrożenia i ochrona
W Polsce gatunek zagrożony jest głównie w Karpatach. Mimo tego, że znajduje się tam dość wiele jego stanowisk, są one bardzo rozproszone i złożone z niewielu osobników. W górach głównym zagrożeniem dla turzycy dwupiennej jest zaprzestanie koszenia łąk, co skutkuje zagłuszaniem jej przez wyższą roślinność trawiastą. Zagrożona jest także przez osuszanie młak, na których występuje[6]. Gatunek został umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w kategorii zagrożenia V (narażony)[11]. W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię VU (narażony)[12]. Od 2014 roku jest objęty w Polsce ochroną częściową[13].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
- ↑ a b The Plant List. [dostęp 2017-03-22].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-03-15].
- ↑ a b c d Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ a b c Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- ↑ a b c d Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Multico Oficyna Wydawnicza, 2007, s. 249, seria: Flora Polski. ISBN 978-83-7073-248-6.
- ↑ a b c Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- ↑ Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
- BioLib: 42306
- EoL: 1124569
- EUNIS: 187381
- FloraWeb: 1198
- GBIF: 2728870
- identyfikator iNaturalist: 437963
- IPNI: 299469-1
- ITIS: 808455
- NCBI: 111420
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-226034
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:330925-2
- identyfikator Tropicos: 9902848
- USDA PLANTS: CADI38
- CoL: R8Y7