Tryptyk
Tryptyk – typ nastawy ołtarzowej składający się z części środkowej oraz dwóch bocznych skrzydeł.
Tryptyk jest poliptykiem, czyli ołtarzem szafiastym charakterystycznym dla gotyku[1][2]. Skrzydła są zwykle osadzone na zawiasach i ruchome, dzięki czemu mogą się zamykać, zasłaniając część środkową. Najczęściej są zdobione z obu stron malowidłami lub płaskorzeźbą[2].
Termin ten odnosi się także do kompozycji malarskich i rzeźbiarskich, składających się z trzech części[3][4].
Nazwy tej czasem używa się w jeszcze szerszym znaczeniu, w odniesieniu do każdego dzieła złożonego z trzech części, np. Tryptyk rzymski, Tryptyk Świętokrzyski.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 322, ISBN 978-83-01-12365-9.
- ↑ a b Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s.308, ISBN 978-83-213-4727-1.
- ↑ Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 421, ISBN 978-83-01-12365-9.
- ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak). T. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1981, s. 541, ISBN 83-01-00284-0.