Trufla biała
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
trufla biała |
| Nazwa systematyczna | |
| Tuber magnatum Picco Meleth. bot.: 79 (1788 | |
Trufla biała, trufla piemoncka (Tuber magnatum Picco) – gatunek grzybów należący do rodziny truflowatych (Tuberaceae)[1]. W Polsce nie występuje[2].
Rodzimy obszar występowania trufli białej to Piemont. Jest to także główny ośrodek zbioru wszystkich trufli w całych Włoszech[3].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tuber, Tuberaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
- Choiromyces gangliodes f. magnatum (Picco) Zobel 1854
- Tuber magnatum Picco 1788, var. magnatum
- Tuber magnatum var. vittadinii Daprati 2007
Morfologia
- Owocnik
Niekształtny, w przybliżeniu kulisty, wielkości 3–8 cm. Okrywa o gładkiej (miejscami szorstkiej) powierzchni, barwy białawożółtawej, jasnobeżowej lub ochrowożółtawej, czasami z lekkim zielonym odcieniem. Obłocznia u młodych owocników biaława, potem cielistoczerwonawa z białymi żyłkami na przekroju. Miąższ o intensywnej woni przypominającej szczypiorek.
- Zarodniki
Elipsoidalne, niemal kuliste, o wymiarach 25–50 × 20–40 μm, o powierzchni szerokosiatkowanej, graniastej[5]
Siedlisko
Organizm mikoryzowy, rozwijający się w glebie i wytwarzający bulwiaste, podziemne owocniki (askokarpy). Rozwija się pośród drzew liściastych: dębów, wierzb, lip i topoli, na wapiennych glebach[5].
Znaczenie
Owocniki Tuber magnatum są jadalne, opisywane jako grzyby o wspaniałym aromacie, co najmniej tak cenne jak trufle czarnozarodnikowe[5], czy nawet najcenniejsze wśród trufli[6].
Przypisy
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
- ↑ Maria Alicja Chmiel: Checklist of Polish Larger Ascomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 978-83-89648-46-4.
- ↑ Piotr Amsterdamski, Katarzyna Gutowska, Turyn i Piemont, Wyd. polskie, Warszawa: Burda NG Polska, [cop. 2014], ISBN 978-83-7596-298-7, OCLC 876450198 [dostęp 2020-05-23].
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2015-12-16]. (ang.).
- ↑ a b c Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. Warszawa: 2006, s. 664. ISBN 83-7404-513-2.
- ↑ Marcus Flück: Atlas grzybów – oznaczanie, zbiór, użytkowanie. Warszawa: 1995, s. 107. ISBN 83-7175-337-3.