Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym

Państwo	Polska
Siedziba	ul. Deotymy 41, 01-441 Warszawa
Data założenia	1991
Zakończenie działalności	2019
Rodzaj stowarzyszenia	Stowarzyszenie
Status	w likwidacji
Nr KRS	0000109895
brak współrzędnych

Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym – organizacja pożytku publicznego, niosąca pomoc osobom z jednoczesnym uszkodzeniem wzroku i słuchu. Istnieje od 1991 roku. Decyzją XV Walnego Zebrania Członków Towarzystwa Pomocy Głuchoniewidomym organizacja weszła w stan likwidacji 28 września 2019.

Siedziba Towarzystwa Pomocy Głuchoniewidomym mieściła się w Warszawie. Towarzystwo dysponowało siecią jednostek wojewódzkich i regionalnych w 14 miastach: w Białymstoku, Bydgoszczy, Bytomiu, Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Międzyrzeczu, Olsztynie, Poznaniu, Radomiu, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu. Posiadało sekcję młodych, sekcja rodziców i opiekunów dzieci głuchoniewidomych oraz grupy wolontariackie (tłumaczy języka migowego, przewodników itp.) rady klubów i pełnomocników regionalnych.

Organizowało warsztaty, spotkania, turnieje szachowe, turnusy w Łucznicy, plenery rzeźbiarskie w Orońsku (arteterapia). Dofinansowywało zakup sprzętu dla głuchoniewidomych i pomagało w przeprowadzeniu badań okulistycznych i słuchu.

W 2006 Towarzystwo otrzymało nagrodę Roosevelta. Współpracowało z PFRON, władzami rządowymi i samorządowymi, amerykańską Fundacją Hilton – Perkins, Fundacją im. dr. Mariana Kantona, Fundacją „Wspólna Droga” z Warszawy, Fundacją „WARTA”, a także International Women's Group „IWG” z Warszawy.

TPG wydawało czasopisma „Dłonie i Słowo” oraz „Usłyszmy i Zobaczmy”, jak również publikacje książkowe:

Pisma i książki tyflologiczne

• Rowland Charity, Schweigert Philip: „Systemy symboli jednoznacznych”, 1995.
• Majewski Tadeusz: „Czy umiem pracować z głuchoniewidomymi”, 2002.
• Książek Małgorzata: „Dziecko głuchoniewidome od urodzenia”, 2003.
• Praca zbiorowa „Małymi krokami do wielkich celów”. W świecie osób głuchoniewidomych. TPG, Warszawa 2009^[1]
• Marion Weisz – „Komunikacja z dziećmi z uszkodzeniem wzroku z dodatkowymi niepełnosprawnościami” – Sugestie dla rodziców. TPG, Warszawa 2010
• Joanna Wiśniewska – „Dziecko głuchoniewidome – i co dalej”. Podstawowe zagadnienia teoretyczne i praktyczny poradnik z zakresu wychowania i nauczania dziecka głuchoniewidomego od urodzenia. TPG, Warszawa  2011
• „Jestem głuchoniewidomy – pracuję” – opracowana w ramach projektu ulotka przeznaczona dla pracodawców, TPG, Warszawa 2011.
• „Osoby głuchoniewidome i praca. Szansa na nową jakość życia” – opracowana w ramach projektu broszura informacyjna dla lekarzy medycyny pracy oraz innych środowisk medycznych, TPG, Warszawa 2011.
• Monika Bartosiewicz-Niziołek: Wsparcie Osób Głuchoniewidomych Na Rynku Pracy – Podręcznik Dobrych Praktyk^[2]
• Katarzyna Łuczak, Magdalena Tarnacka: „To tacy ludzie są na świecie? Formy wsparcia osób głuchoniewidomych”, 2011, ISBN 978-83-925442-9-6^[3]
• Otwórz oczy, usłysz nas – naprawdę jesteśmy!, 2014^{[potrzebny przypis]}

Rzeźba osób głuchoniewidomych:^[4]

• „Czy głuchoniewidomi mogą rzeźbić? Can the deafblind sculpt?”, 1995. (Katalog wystawy „Rzeźby osób głuchoniewidomych” w Centrum Sztuki Współczesnej)
• „Rzeźba głuchoniewidomych. Dokumentacja warsztatów ceramicznych organizowanych przez Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku w latach 1997-2002”, 2003. (album)
• „Rzeźba głuchoniewidomych. The sculpture of the deafblind”, 2008. (Katalog wystawy w Teatrze Wielkim)

Towarzystwo opracowało Standardy Szkoleń i Egzaminu tłumaczy-przewodników osób głuchoniewidomych.

• Strona internetowa Towarzystwa Pomocy Głuchoniewidomym