Tournai
Katedra Notre-Dame | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Region | |||||
Prowincja | |||||
Dystrykt | |||||
Burmistrz | |||||
Powierzchnia |
215,34 km² | ||||
Populacja (1 stycznia 2024) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy |
069 | ||||
Kod pocztowy |
7500-7504, 7506, 7520-7522, 7530-7534, 7536, 7538, 7540, 7542, 7543, 7549 | ||||
Położenie na mapie Hainaut | |||||
Położenie na mapie Belgii | |||||
50°36′N 3°23′E/50,600000 3,383333 | |||||
Strona internetowa |
Tournai (nld. Doornik, niem.: Dornick, pcd. Tornai, wa. Tornè, la. Turnacum) – miasto w Belgii, w Regionie Walońskim, w prowincji Hainaut, siedziba administracyjna okręgu Tournai-Mouscron. 1 stycznia 2024 r. liczyło 68 554 mieszkańców. Powierzchnia miasta wynosi 215,34 km². Leży nad Skaldą. Po Tongeren jest najstarszym miastem Belgii.
Historia
Miejscowość istniała już w czasach imperium rzymskiego. Od około 432 r. w rękach Franków salickich (Klodian, Childeryk I, Chlodwig I), od czasów rządów Klodiana[2] przez około 50 lat jako ich stolica. Po przeniesieniu jej do Paryża, miasto zostało siedzibą diecezji. Pierwszym biskupem był mieszkaniec Tournai, Euterius. Do XVI w. pozostawało pod wpływami Francji, choć w 1513 zostało podbite przez króla Anglii, Henryka VIII i pozostawało częścią tego kraju jako jedyne belgijskie miasto – aż do 1519. W tym czasie w mieście znacząco rozwinął się handel i produkcja wysokiej jakości tekstyliów.
W 1521 Tournai znalazło się pod panowaniem Karola V. Na te lata przypadają też ostre konflikty religijne w mieście. W latach 1581–1668 należało do Niderlandów Hszpańskich, następnie do 1713 – w granicach Francji. Po tej dacie, na mocy pokoju w Utrechcie Tournai znalazło się pod rządami Habsburgów w Niderlandach Austriackich. Po krótkim epizodzie francuskim, związanym z rewolucją i okresem napoleońskim – od 1815 weszło w skład Królestwa Zjednoczonych Niderlandów, a od 1830 – niepodległej Belgii.
W 1940 dużych zniszczeń dokonały wojska niemieckie.
Podział administracyjny
W skład miasta wchodzi 29 dzielnic (section):
- Barry
- Béclers (Beek-Laren)
- Blandain
- Chercq
- Ere
- Esplechin
- Froidmont
- Froyennes
- Gaurain-Ramecroix
- Havinnes
- Hertain
- Kain
- Lamain
- Marquain
- Maulde
- Melles
- Mont-Saint-Aubert
- Mourcourt
- Orcq
- Quartes
- Ramegnies-Chin
- Rumillies
- Saint-Maur
- Templeuve
- Thimougies
- Vaulx
- Vezon
- Warchin
- Willemeau
Zabytki
Bardzo dobrze zachowane średniowieczne Stare Miasto. Zbudowana w latach 1130[3]–1325 romańska katedra Notre-Dame jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Wzniesiona w pierwszej połowie XII wieku, ma obszerną nawę romańską, a zarazem bogatą dekoracją kapiteli. Oryginalność architektury tego zabytku wyróżnia transept, zwieńczony pięcioma wieżami. W latach 1242–1245[3] w stylu gotyckim został przebudowany chór w XIII w.
Warto zwrócić uwagę także na wieżę strażniczą tj. beffroi, najstarszą w Belgii, sukiennice w stylu renesansowym (obydwa te obiekty przy rynku Grand-Place) oraz XII-wieczny most na Skaldzie - Pont des Trous.
Osoby
urodzone w Tournai
- Jules Bara, polityk (XIX wiek)
- Charles Blount, piąty Baron Mountjoy, dworzanin i patron nauki XVI w.)
- Casterman, wydawca (XVIII w.)
- Jacques Daret, flamandzki malarz (XV w.)
- Xaveer De Geyter, architekt (XX w.)
- Pierre de la Rue, kompozytor (XV wiek)
- Hélène Dutrieu, rowerzysta, kaskader (XIX i XX w.)
- Louis Gallait, malarz (XIX w.)
- Gilles Li Muisis, francuski kronikarz i poeta (XIII w.)
- Jean-Baptiste Moëns, filatelista (XIX wiek)
- Marc Quaghebeur, pisarz (XX w.)
- Georges Rodenbach, symbolista, poeta i pisarz (XIX w.)
- Rogier van der Weyden, flamandzki malarz (XV w.)
- Perkin Warbeck, oszust, pretendent do tronu Anglii (XV w.)
- Gilbert z Tournai, teolog franciszkański i kaznodzieja (XIII w.)
Współpraca
Miejscowości partnerskie:
- Betlejem, Palestyna
- Canterbury, Wielka Brytania
- Mogi das Cruzes, Brazylia
- Troyes, Francja
- Villeneuve-d’Ascq, Francja
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ BUS
- ↑ Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów – Merowingowie. T. 15. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 279. ISBN 83-7425-025-9.
- ↑ a b Praca zbiorowa: Sztuka Romańska. red. Rolf Toman. Tandem Verlag GmBH, 2008, s. 144. ISBN 978-83-7512-972-4.