Tomasz Ignacy Zienkowicz
| Biskup tytularny Areopolis | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia |
5 stycznia 1717 | |
| Data śmierci |
9 grudnia 1790 | |
| Miejsce pochówku |
Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie | |
| Biskup pomocniczy wileński | ||
| Okres sprawowania |
1755–1781 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
9 lipca 1741 | |
| Nominacja biskupia |
21 lipca 1755 | |
| Sakra biskupia |
9 listopada 1755 | |
| Data konsekracji |
9 listopada 1755 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Tomasz Ignacy Zienkowicz herbu Siekierz (ur. 5 stycznia 1717 roku – zm. 9 grudnia 1790 roku) – biskup katolicki.
Życiorys
Wyświęcony na księdza 9 lipca 1741, biskup tytularny Areopolis od 21 lipca 1755, biskup sufragan białoruski w latach 1755–1763, biskup sufragan wileński w latach 1763–1781, pisarz wielki litewski w 1754 roku, duchowny sekretarz wielki litewski w latach 1762–1782, dziekan wileńskiej kapituły katedralnej w 1768 roku[2], kanonik wileński w 1741 roku, kustosz wileński w 1744 roku[3]. W 1764 roku był członkiem konfederacji Wielkiego Księstwa Litewskiego[4]. Przeszedł na emeryturę w roku 1781.
Pochowany w katedrze Św. Stanisława i Św. Władysława w Wilnie[5].
Przypisy
- ↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 328.
- ↑ Kolęda Warszawska na rok 1768, [b.n.s]
- ↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 253.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 60.
- ↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 144.