Todor Iwanczow
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Premier Bułgarii | |
| Okres |
od 1 października 1899 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych i wyznań religijnych | |
| Okres |
od 1 października 1899 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Dimityr Tonczew |
| Minister finansów | |
| Okres |
od 27 listopada 1900 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Todor Iwanczow (bułg. Тодор Иванчов, ur. 1858 w Wielkim Tyrnowie, zm. 1 stycznia 1905 w Paryżu) – bułgarski lekarz, nauczyciel i polityk, premier Bułgarii (1899–1901), minister spraw zagranicznych i wyznań religijnych (1899–1900), minister finansów (1900–1901), minister oświaty (1886–1887, 1899), deputowany do Zgromadzenia Narodowego 3. (1886-1887), 5. (1887-1889) i 10. kadencji (1899-1900)[1].
Życiorys
Po ukończeniu nauki w amerykańskiej szkole Robert College w Stambule przez trzy lata studiował medycynę na uniwersytecie w Montpelier. Po wyzwoleniu Bułgarii spod panowania osmańskiego Iwanczow powrócił do kraju i pracował jako nauczyciel w Drjanowie, a następnie jako dyrektor szkoły dla nauczycieli w Kiustendile. W 1883 przeniósł się do Sofii, gdzie kierował Biurem Statystycznym Księstwa Bułgarii[1].
Związany z Partią Liberalną Wasiła Radosławowa, w 1886 po raz pierwszy wybrany do Zgromadzenia Narodowego. W rządzie Wasiła Radosławowa kierował resortem oświaty. Jako minister oświaty odpowiadał za wprowadzenie do szkół podręcznika języka bułgarskiego (Iwanczewski prawopis)[1]. W 1899 stanął na czele rządu, obejmując także kierownictwo nad resortem spraw zagranicznych i wyznań religijnych, a od 1900 ministra finansów[1]. W styczniu 1901 podał się do dymisji. W 1903 stanął przed sądem oskarżony o nadużycia finansowe związane z zakupem wagonów kolejowych w Niemczech. Skazany na osiem miesięcy więzienia, po kilku miesiącach został zwolniony i wyjechał do Francji, gdzie zmarł[2].
Przypisy
- ↑ a b c d Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 199–200. ISBN 978-954-430-603-8.
- ↑ „Аферата с гнилите вагони“ – една от големите корупционни схеми в Княжество България. bulgarianhistory.org. [dostęp 2020-03-25]. (bułg.).
Bibliografia
- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 199–200. ISBN 978-954-430-603-8.