Thomas Brothers T-2 – amerykański samolot zaprojektowany i zbudowany w firmie Thomas-Morse Aircraft w 1914. Był to pierwszy samolot zaprojektowany dla Thomas Brothers przez Benjamina Thomasa. Pod względem osiągów T-2 był jednym z najlepszych ówczesnych samolotów. 24 egzemplarze T-2 zostały zamówione przez Royal Naval Air Service, siły lotnicze należące do Royal Navy. W późniejszym czasie na zamówienie United States Navy powstała większa wersja tego samolotu SH-4.

Założona w 1910 przez braci Williama i Olivera Thomasów firma Thomas Brothers Company wyprodukowała w latach 1910-14 kilka udanych typów samolotów sportowych^[1]. W 1914 do firmy przyłączył projektant Benjamin Douglas Thomas (zbieżność nazwisk jest przypadkowa, nie był on spowinowacony z braćmi Thomas)^[1][2], który wcześniej pracował dla Curtissa, gdzie zaprojektował Curtiss Model J^[2][3].

Benjamin Thomas początkowo nie otrzymywał żadnego wynagrodzenia za swoją pracę^[2]. Według umowy miał on nadzorować budowę wcześniej zaprojektowanych maszyn i rozpocząć prace nad nowym samolotem, jego wynagrodzenie miało stanowić połowa przyszłych dochodów ze sprzedaży samolotów^[2]. Thomas rozpoczął prace projektowe nad nową konstrukcją prawie natychmiast po przyłączeniu się do firmy, w projektowaniu nowego samolotu wykorzystał doświadczenia zdobyte przy projektowaniu wcześniejszych samolotów Curtiss Model J oraz Curtiss Model H^[2].

Thomas Brothers T-2 był jednosilnikowym, dwumiejscowym dwupłatowiec o klasycznej konstrukcji, skrzydła samolotu miały dwa rzędy łączących je wsporników (tzw.two-bay wing)^[3]. Prototypowy samolot napędzany był 90-konnym silnikiem Austro-Daimler, samoloty budowane seryjnie na zamówienie RAN wyposażone były w silnik Curtiss OX-5, także o mocy 90 KM^[3].

Prototyp został oblatany 7 grudnia 1914 w Ithace^[3]. Pod względem osiągów był to jeden z najlepszych samolotów ówczesnej epoki, jego prędkość maksymalna wynosiła 83 mile na godzinę (133 km/h), a obciążony jednym pasażerem i dodatkowym ładunkiem o masie tysiące funtów (450 kg) wznosił się na wysokość 3800 stóp (1150 m) w ciągu dziesięciu minut^[3]. W 1915 po serii testów przeprowadzonych przez brytyjską komisję, Admiralicja zamówiła dwadzieścia cztery egzemplarze tego samolotu w dwóch seriach po dwanaście sztuk^[3][4]. Pomimo znakomitych osiągów nie zamówiono dodatkowych samolotów tego typu, co było związane z problemami z dostępnością silników Curtiss^[3]. W późniejszym czasie na bazie T-2 zbudowano jego większą wersję rozwojową SH-4 zamówioną przez United States Navy^[3].

• Owen Gordon Thetford: British Naval Aircraft Since 1912. London, Putnam,, 1971. ISBN 978-0-370-00102-9. Brak numerów stron w książce
• John Wegg: General Dynamics Aircraft And Their Predecessors. Annopolis: Naval Institute Press, 1990. ISBN 0-87021-233-8. Brak numerów stron w książce