Teodor Banasiewicz
 podporucznik rezerwy piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
powstanie wielkopolskie |
Teodor Banasiewicz[1] (ur. 8 listopada 1899 w Sulmierzycach k. Ostrowa Wlkp., zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Jana i Michaliny z Miazgów[2]. Absolwent średniej szkoły handlowej w Ostrowie Wlkp. Brał udział w powstaniu wielkopolskim[3] i wojnie 1920 r. Ukończył kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 7 w Poznaniu, przydzielony do kadry oficerskiej Okręgu Korpusu Nr VII[2].
W okresie międzywojennym mieszkał w Ostrowie Wlkp. i pracował jako urzędnik PKP w fabryce „Wagon”[2], a także był wiceprezesem klubu sport. „Ostrovia”[2].
Bezpośrednio przed wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany i uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939[4], a po agresji ZSRR na Polskę, w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku[2]. Rodzina dowiedziała się o jego losie w grudniu 1939, z jedynego listu, który od niego otrzymała[4]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim[4] i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[5][6]. Figuruje na liście wywózkowej z 2 kwietnia 1940[2].
Życie prywatne
Był żonaty z Leokadią[7], miał córki Zdzisławę i Marię[2].
Upamiętnienie
Jego imię i nazwisko zostało umieszczone na:
- tablicy przytwierdzonej do głazu, a pomnik ufundował klub KKS „Ostrovia” w 1984[4];
- tablicy w kościele Ojców Dominikanów w Poznaniu[7].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[8][9][10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[11][12][13].
W maju 2018, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Zespole Szkół Publicznych nr 3 w Pleszewie[4], zostały nadane imiona Dębom Pamięci, z których jeden honoruje Teodora Banasiewicza[14].
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Przypisy
- ↑ BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2024-11-21].
- ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 16.
- ↑ URZĄD MIEJSKI W KROTOSZYNIE, Muzeum Regionalne im. Hieronima Ławniczaka w Krotoszynie Właśnie mija 75 lat od zbrodni katyńskiej [online], www.muzeum.krotoszyn.pl [dostęp 2017-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-27] (pol.).
- ↑ a b c d e TEODOR BANASIEWICZ [online], wlkp24.info [dostęp 2024-11-21].
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
- ↑ a b Hanka Sowińska, Święta tajemnica, „pomorska.pl” [dostęp 2017-06-29] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 131 [dostęp 2024-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Sandra Perlińska, Dębom Pamięci przy pleszewskiej "Trójce" nadano imiona por. Teodora Banasiewicza i kpt. Jana Gibasiewicza. [online], pleszew.naszemiasto.pl [dostęp 2024-11-21] (pol.).
Bibliografia
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.