Teleobiektyw – rodzaj wąskokątnego obiektywu fotograficznego, który ze względu na specjalną budowę optyczną ma odległość ogniskową znacząco większą niż długość jego obudowy.

Najprostsze teleobiektywy składają się z dwóch grup soczewek: pierwszej, skupiającej, znajdującej się w przedniej części obiektywu oraz drugiej, rozpraszającej, znajdującej się w jego tylnej części. Działanie drugiej z tych grup podobne jest do działania telekonwertera.

Pierwotnie nazwa teleobiektyw dotyczyła konstrukcji, w których długość obiektywu była mniejsza niż jego ogniskowa^[1]. Później została rozszerzona na wszystkie obiektywy o wąskim kącie widzenia. Potocznie mianem teleobiektywu określa się każdy obiektyw wąskokątny.

Drogę promieni w teleobiektywie schematycznie przedstawia poniższy rysunek:

• obiektyw
• obiektyw zmiennoogniskowy
• obiektyw standardowy
• obiektyw lustrzany