Tejo (1901)
 „Tejo” między 1911 a 1915 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1901 |
| Wodowanie |
27 października 1901 |
 Marinha Portuguesa
| |
| Wejście do służby |
1904 |
| Wycofanie ze służby |
1929 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
522 tony |
| Długość |
70 metrów |
| Szerokość |
6,96 m |
| Zanurzenie |
2,51 m |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania 4 kotły moc 7000 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
25 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 100 mm 1 działo kal. 65 mm (3 x I) 4 działka kal. 47 mm (4 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 × 356 mm (2 x I) |
| Załoga |
85 |
Tejo – portugalski niszczyciel z początku XX wieku. Okręt został zwodowany 27 października 1901 roku w stoczni Arsenal da Marinha w Lizbonie, a w skład Marinha Portuguesa wszedł w 1904 roku. Jednostka zatonęła w 1910 roku, po czym została podniesiona i odbudowana. Niszczyciel skreślono z listy floty w 1929 roku.
Projekt i budowa
„Tejo” był pierwszym portugalskim niszczycielem, początkowo klasyfikowanym jako kanonierka torpedowa lub krążownik torpedowy[1][2].
„Tejo” zbudowany został w stoczni Arsenal da Marinha w Lizbonie[2]. Stępkę okrętu położono w 1901 roku, został zwodowany w obecności króla Karola I 27 października 1901 roku, a ukończono go w 1904 roku[2][3][a].
Dane taktyczno-techniczne
„Tejo” był niewielkim, czterokominowym niszczycielem, z kadłubem wykonanym ze stali niklowej[2][3]. Długość wynosiła 70 metrów, szerokość 6,96 metra, a maksymalne zanurzenie 2,51 metra[2][4]. Wyporność normalna wynosiła 522 tony[4][5][b]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 7000 KM, do których parę dostarczały cztery kotły[2][4]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 25 węzłów[4][5]. Okręt mógł zabrać zapas węgla o masie 155 ton[2][4].
Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się: pojedyncze działo kalibru 100 mm (3,9 cala) A10 L/28 na rufie, pojedyncze działo 9-funtowe kal. 65 mm L/40 na dziobie i cztery pojedyncze działa 3-funtowe kal. 47 mm Hotchkiss M1885 L/40[2][4]. Uzbrojenie uzupełniały dwie pojedyncze wyrzutnie torpedowe kal. 356 mm (14 cali)[2][4][c].
Załoga okrętu składała się z 5 oficerów oraz 80 podoficerów i marynarzy[3][4].
Służba
W 1910 roku „Tejo” zatonął, lecz został podniesiony i poddany odbudowie powiązanej z kompleksową przebudową[2][6]. M.in. zdemontowano kotły, instalując w zamian dwa typu White-Forster (w związku z tym usunięto dwa kominy)[2][6]. Modernizacja objęła też uzbrojenie, które składało się od tej pory z pojedynczej armaty kal. 100 mm L/45, pojedynczej armaty kal. 76 mm L/40, dwóch pojedynczych działek kal. 47 mm L/40 i dwóch wyrzutni torpedowych kal. 356 mm[2][6]. Okręt został ponownie wcielony do służby dopiero w 1917 roku, już jako NRP[d] „Tejo”[2][6].
Jednostka została skreślona z listy floty w 1929 roku, po 25 latach służby[2][7].
Uwagi
- ↑ Brassey 1905 ↓, s. 294 podaje, że okręt ukończono w 1902 roku.
- ↑ Brassey 1902 ↓, s. 247 podaje, że wyporność wynosiła 530 ton.
- ↑ Brassey 1902 ↓, s. 247 i Brassey 1905 ↓, s. 294 podają, że okręt miał trzy wyrzutnie torped.
- ↑ NRP – Navio da República Portuguesa – Okręt Republiki Portugalii.
Przypisy
Bibliografia
- T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1902. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1902. (ang.).
- T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1905. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1905. (ang.).
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: TEJO destroyer (1904). Navypedia. [dostęp 2018-05-06]. (ang.).