Tapping (ang. klepanie) – technika gry na instrumentach strunowych, rozpowszechniona głównie w grze na gitarze elektrycznej.

Polega na wydobyciu dźwięku legato poprzez naciśnięcie lub oderwanie od struny palca ręki standardowo szarpiącej struny.

Rozróżnia się następujące techniki tappingu:

• Tapping jednoręczny - do naciskania strun używa się palców tylko jednej ręki.
• Tapping oburęczny - do naciskania strun używa się palców obu rąk.

Tapping ze względu na swoją widowiskowość używany jest głównie w solówkach. Jednym z pierwszych słynnych muzyków używających techniki podobnej do tappingu był skrzypek Paganini. Natomiast za prekursora tappingu oburęcznego uważa się Steve’a Hacketta^[1], później naśladowanego przez takich gitarzystów jak Brian May (It’s Late) Eddie Van Halen (Eruption), Nuno Bettencourt (Get the funk out), Joe Satriani (Day at the beach, Satch Boogie, Midnight), Kirk Hammett (Dyers Eve, One, Ride the Lightning) czy Steve Vai. Tapping z powodzeniem był również stosowany przez basistów, np. Les Claypool, Cliff Burton, Victor Wooten, Michael Anthony czy też Wolfgang Van Halen.

• Chapman stick (instrument wynaleziony w latach 70. XX wieku specjalnie do tappingu)

• Demonstracja historycznego tappingu Steve'a Hackett'a (1973), fragment "Dancing with a Moonlit Knight" (utworu Genesis w albumie Selling England by the Pound) – przykład wczesnego tappingu na gitarze (wideo)
• TAPPING GUITAR VIDEO, by Alberto Carcano

• Technika emocjonalnego wyzwolenia