Tadeusz Szczudlik
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Pracodawca | |
| Partia | |
| Małżeństwo |
Janina |
| Dzieci |
Wacław |
| Odznaczenia | |
    
| |
Tadeusz Szczudlik (ur. 12 sierpnia 1919 w Sanoku, zm. 5 maja 1995 tamże) – polski pracownik ekonomiczny przemysłu motoryzacyjnego związany z Sanokiem, działacz społeczny i piłkarski.
Życiorys
Urodził się 12 sierpnia 1919 w Sanoku jako syn Piotra i Anny z domu Olejarczyk[1]. W 1937 ukończył Trzyklasową Koedukacyjną Szkołę Handlową w Sanoku (w jego klasie był m.in. Mieczysław Wiesiołek)[2]. Zdał maturę uzyskując wykształcenie średnie ekonomiczne. Podjął pracę w Sanockiej Fabryce Wagonów, od 1937 pracował jako kartotekowy, od 1938 w biurze rachunkowym.
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej. Po nastaniu okupacji niemieckiej pracował w biurze warsztatowym zakładu. Od września 1944 pracował w ramach odbudowy fabryki po zniszczeniach wojennych[3][4]. Od 1945 do 1948 był organizatorem biura warsztatowego, następnie pracował w sekcji kosztów od 1948 do 1960, był kierownikiem działu księgowości materiałowej od 1960 do 1965, po czym został przeniesiony do sekcji rewizji pozostając w niej w kolejnych latach.
Od 1946 był członkiem PPS, a od 1948 PZPR. Pełnił funkcje społeczne: był członkiem zakładowej komisji rozjemczej, zastępcą pełnomocnika ds. surowców wtórnych, członkiem komisji kontroli budżetowej przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, członkiem Komisji Historycznej Sanockiej Fabryki Autobusów, społecznym inspektorem NIK. W sierpniu 1946 czterej pracownicy zakładowi: Tadeusz Nazarkiewicz, Marian Sebastiański, Tadeusz Szczudlik i Antoni Wener[5] wystąpili z inicjatywą założenia klubu sportowego, który powstał 5 września 1946 roku jako jednosekcyjny klub sportowy piłki nożnej Klub Sportowy „Wagon” przy Sanockiej Fabryce Wagonów w Sanoku, a 17 września drużyna została zarejestrowana do rozgrywek klasy C w rzeszowskim OZPN[6]. W wyniku późniejszych przekształceń klub przemianowano na Stal Sanok. Tadeusz Szczudlik był jego aktywnym działaczem, w tym pełnił funkcję kierownika sekcji piłki nożnej, zasiadał w zarządzie klubu, dwukrotnie był wybierany wiceprezesem ds. sportowych (w 1951 III wiceprezes[7]), był przewodniczącym komisji rewizyjnej. Był członkiem Koła Miejsko-Gminnego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Sanoku[8].
Tadeusz Szczudlik zmarł 5 maja 1995 w Sanoku[1][9]. Jego żoną była Janina z domu Borczyk[1] (1921-2004). Oboje zostali pochowani na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Ich syn Wacław także został pracownikiem Autosanu.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1987)[10]
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (1982)[8]
- Odznaka „Przodownik Pracy”[11]
- Odznaka 100-lecia Sportu Polskiego
- Złota Odznaka Związku Zawodowego Metalowców
- Srebrna Odznaka Związku Zawodowego Metalowców
- Złota Odznaka „Za Zasługi dla Rozwoju Kultury Fizycznej Związku Zawodowego Metalowców”
- Odznaka „Zasłużony dla województwa krośnieńskiego” (1987)[12]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”
- Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” (1974)[13]
- Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Federacji "Stal"” (1976)[14]
- Dyplom dla wyróżniającego się sportowca przyznany przez Powiatowy Komitet Kultury Fizycznej w Sanoku (1952)[15]
Przypisy
- ↑ a b c Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 199 (poz. 41).
- ↑ Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 316. ISBN 83-903469-0-7.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Z morza gruzów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 13, Nr 8-9 (299-300) z 20-31 marca 1984.
- ↑ Filip Schneider: Relacja Filipa Schneidera. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 300. ISBN 978-83-903080-5-0.
- ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001. Sanok: Miejski Klub Sportowy „Stal” Sanok, 2001, s. 32. ISBN 83-915504-0-0.
- ↑ Józef Ząbkiewicz, Sport i rekreacja, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków 1995. s. 925.
- ↑ Ze sportu. Kołu sportowemu „Stal” w Sanoku potrzebna jest pomoc. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 6, Nr 264 z 5 listopada 1952.
- ↑ a b Andrzej Brygidyn. Wierność do końca – dewizą żołnierzy Września (II). „Gazeta Sanocka – Autosan”. 12 (246), s. 5, 10-20 września 1982.
- ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001. Sanok: 2001, s. 357. ISBN 83-915504-0-0.
- ↑ Wysokie odznaczenia dla zasłużonych sportowców i działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (409) z 1-10 kwietnia 1987.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 75, poz. 907.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Wysokie odznaczenia dla zasłużonych sportowców i działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10 (409), s. 4, 1-10 kwietnia 1987.
- ↑ Obchody „Dnia metalowca”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 3 z 13 kwietnia 1974.
- ↑ Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976.
- ↑ Jerzy Batruch. Wiadomości sportowe. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 244, s. 8, 13 października 1952.
Bibliografia
- Fabryczne rodowody. Ojciec i syn. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 26 (191) z 10-20 września 1980.
- Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001. Sanok: Miejski Klub Sportowy „Stal” Sanok, 2001, s. 30-31. ISBN 83-915504-0-0.