Tadeusz Andrzej Pilch (ur. 26 lipca 1939 w Bielczy^[2]) – polski pedagog, emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, były wiceminister edukacji (1992, 1993–1995). Zajmuje się pedagogiką społeczną i polityką społeczną.

W latach 1946–1953 uczęszczał do szkoły podstawowej w Bielczy. Następnie ukończył liceum ogólnokształcące w Tarnowie wraz z maturą w 1957. W latach 1957–1962 studiował na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, studia ukończył z tytułem magistra w 1962. W 1969 uzyskał stopień doktora, habilitował się w 1978, w 2000 uzyskał tytuł profesora. Autor ponad 250 publikacji w tym 6 monografii i podręczników, 12 redakcji prac zbiorowych, ok. 240 rozpraw, artykułów i publikacji oświatowych

Jest kierownikiem Ośrodka Badań Problemów Nietolerancji i pracownikiem Katedry Pedagogiki Społecznej Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego^[3].

Od 20 stycznia do 31 lipca i ponownie 1 grudnia 1993 do 14 kwietnia 1995 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej^[4]. W 1997 bez powodzenia ubiegał się o mandat posła na Sejm w okręgu warszawskim z listy polskiego Stronnictwa Ludowego^[5].

W maju 2023 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Białymstoku^[6].

Członek Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN.

• Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku (red.)
• Pedagogika społeczna. Człowiek w zmieniającym się świecie (red. wspólnie z Ireną Lepalczyk), Warszawa 1995
• Metodologia pedagogiki społecznej (red.)
• O potrzebie dialogu kultur i ludzi (red.)
• Elementarne pojęcia pedagogiki społecznej i pracy socjalnej (red.)
• Zasady badań pedagogicznych (wspólnie z Teresą Bauman)