Ta Prohm
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
I |
Numer ref. | |
Region[b] |
Azja i Pacyfik |
Historia wpisania na listę | |
Położenie na mapie Kambodży | |
13°26′06″N 103°53′21″E/13,435000 103,889167 | |
Ta Prohm (khm. ប្រាសាទតាព្រហ្ម) – współczesna nazwa jednej ze świątyń w kompleksie Angkor Wat znajdującym się w prowincji Siem Reap w Kambodży, zbudowanej w stylu Bayon w 2. poł. XII i XIII w., pierwotnie nazywanej Rajavihara. Świątynia znajduje się około 1 km na wschód od Angkor Thom na południowym brzegu East Baray. Została założona przez króla Khmerów Dżajawarmana VII jako świątynia buddyzmu mahajana oraz uniwersytet. Dżajawarman VII zadedykował tę świątynię swojej matce[1]. Od 1992 roku znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO.
W odróżnieniu od większości kamiennych budowli kompleksu Angkor, Ta Prohm zachowała się w stanie zbliżonym do tego, w jakim została odnaleziona. Malownicze połączenie korzeni drzew porastających ruiny świątynne w środku dżungli powoduje, że Ta Prohm jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji całego kompleksu Angkor.
Inskrypcja na odnalezionej w Ta Prohm steli głosi, że w przeszłości zamieszkiwało tu 18 arcykapłanów, 2740 celebrujących kapłanów, ponad 2002 asystentów oraz 61 niebiańskich tancerek. W zamkniętym skarbcu świątyni przechowywano 5 ton srebra, 35 diamentów, 45 tysięcy pereł oraz 4500 drogocennych kamieni[2].
Ruiny kompleksu świątynnego posłużyły w 2001 r. jako tło do akcji filmu Lara Croft: Tomb Raider.
Galeria
- Ta Prohm oraz drzewo Banyan
- Korzenie dyniowca Tetrameles nudiflora porastają wewnętrzne korytarze.
- Świątynny dziedziniec
- Ta Prohm z góry
- Porośnięte mury Ta Prohm
- Zdobne reliefy
- Ruiny
- Zawiłe drogi
- Gopura IV
- Plan świątyni Ta Prohm
Bibliografia
- Ta Prohm. W: Pałkiewicz J.: Angkor. Poznań: 2007, s. 202-225. (pol.).
Przypisy
- ↑ Marilia Albanes: Angkor. Blask Khmerów. 2009, s. 45. ISBN 978-84-413-2752-8.
- ↑ Coèdes, George. "La stèle de Ta-Prohm," in Bulletin de l'École française d'Extrême-Orient, Vol.6, No.1-2 (1906), pp. 44–86.