Szwadron Kawalerii Pancernej – szkolny pododdział rozpoznawczy Polskich Sił Zbrojnych.

Po przemianowaniu Ośrodka Zapasowego Broni Pancernej w 7 pułk pancerny, pozostawał jego organicznym pododdziałem do czasu rozwiązania.

Szwadron Kawalerii Pancernej 7 pułku pancernego swój rodowód wywodził z czasów PSZ w ZSRR. Dowódca 7 Dywizji Piechoty swoim rozkazem z 10 stycznia 1942 w Kenimech w Uzbekistanie powołał do życia 7 dywizjon rozpoznawczy. W połowie marca w składzie dywizjonu znajdowały się cztery szwadrony i pododdział dowodzenia. Liczył ok. 800 oficerów i szeregowych. 28 marca dywizjon przekazał pierwsze uzupełnienie (145 szeregowców) dla formującego się 2 Korpusu Strzelców. Wraz z 7 DP ewakuowany z ZSRR 6 sierpnia 1942 przez Krasnowodzk do Pahlevi w Iranie. Następnie jednostka przybyła do Khanaquin w Iraku gdzie prowadzono intensywne szkolenie motorowe. W związku z reorganizacją 7 DP, dywizjon przekazał uzupełnienia dla: 7 pappanc., 7 batalionu łączności, 7 batalionu saperów i 7 Brygady Strzelców.

10 grudnia 7 dywizjon rozpoznawczy został przemianowany na 7 pułk kawalerii pancernej. W tym okresie liczył jeszcze ok. 300 oficerów i szeregowych. 6 stycznia 1943 pułk został wyznaczony do służby asystencyjnej pól naftowych w Naft -Shah i Naft – Khanem. Pełnił ją do 17 kwietnia. W tym czasie na wyposażenie otrzymał Carriers'y i wozy pancerne. W drugiej połowie kwietnia przybył do Quisil-Ribat. Tu prowadził szkolenie bojowe. 1 maja przekazał uzupełnienia do 12 Pułku Ułanów Podolskich i do 356 Parku Samochodowego. 30 lipca przegrupował się do lbny w Palestynie. 1 sierpnia został przemianowany na 7 pułk rozpoznawczy. Do 6 listopada pułk dał dalsze uzupełnienia dla 12 Pułku Ułanów Podolskich i batalionu sztabowego 2 Korpusu. Posiadał stan zaledwie ekwiwalentnego szwadronu^[a] przeszedł do Gedery.

15 stycznia 1944 7 pułk rozpoznawczy został przemianowany na 7 zapasowy szwadron rozpoznawczy. 25 stycznia szwadron przybył do Quassasin w Egipcie. Tu otrzymał samochody pancerne "Staghound" i działa przeciwpancerne. Przeprowadził szkolenie doskonalące dla oficerów i szeregowych. 22 marca szwadron przybył do Włoch rozładował się porcie Taranto i wraz z Ośrodkiem Wyszkolenia Motorowego i Broni Pancernej przegrupował się do San Basilio. 12 maja wraz z ośrodkiem odszedł do m.p. batalionu zapasowego czołgów i z dniem l czerwca zostaje organizacyjnie wcielony do Ośrodka Zapasowego Broni Pancernej jako szwadron kawalerii pancernej. Od tego czasu szwadron szkolił uzupełnienia w ośrodku. Po przemianowaniu ośrodka w pułk 7 pancerny, nadal pozostaje jego organicznym pododdziałem.

• ppłk Eugeniusz Święcicki – (dowódca dywizjonu rozpoznawczego)
• rtm. Jan Chojnacki - od 25 października 1943 (dowódca 7 pkpanc)
• mjr Stanisław Siciński - od 24 stycznia 1944 (dowódca 7 zapasowego szwadronu rozpoznawczego)
• rtm. Antoni Kawecki (dowódca szwadronu)

• A. Suchcitz, M. Wroński: Barwa Pułku 7 Pancernego – zarys monograficzny. Wydawnictwo Instytutu Tarnogórskiego. Tarnowskie Góry 2002
• Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967. Brak numerów stron w książce