Szpaki
| Sturninae | |||
| Rafinesque, 1815[1] | |||
 Szpak zwyczajny (Sturnus vulgaris) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
szpaki | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Sturnus Linnaeus, 1758 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Szpaki[2] (Sturninae) – podrodzina ptaków z rodziny szpakowatych (Sturnidae), obejmująca ponad sto dwadzieścia gatunków. Są to małe lub średnie ptaki, w większości owadożerne, niektóre żywią się również owocami. Wiele gatunków żyje na otwartych przestrzeniach i tworzy duże stada.
Występowanie
Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce[3].
Charakterystyka
Charakterystyczną cechą szpaków są wybitne zdolności naśladowania różnych odgłosów (ptaki mimetyczne), w tym ludzkiej mowy i dźwięków wydawanych przez maszyny, np. dźwięk alarmu samochodowego. Gwarek czczony jest hodowany w niewoli właśnie dla swoich zdolności naśladowania ludzkiej mowy.
Systematyka
Do podrodziny należą następujące rodzaje[2]:
- Sturnus Linnaeus, 1758
- Creatophora Lesson, 1847 – jedynym przedstawicielem jest Creatophora cinerea (Meuschen, 1787) – szpak ozdobny
- Pastor Temminck, 1815 – jedynym przedstawicielem jest Pastor roseus (Linnaeus, 1758) – pasterz
- Agropsar E.W. Oates, 1889
- Gracupica Lesson, 1831
- Leucopsar Stresemann, 1912 – jedynym przedstawicielem jest Leucopsar rothschildi Stresemann, 1912 – szpak balijski
- Sturnornis Legge, 1879 – jedynym przedstawicielem jest Sturnornis albofrontatus (E.L. Layard, 1854) – szpak białolicy
- Fregilupus Lesson, 1831 – jedynym przedstawicielem był wymarły[4] Fregilupus varius (Boddaert, 1783) – szpak reunioński
- Necropsar Günther & Newton, 1879 – jedynym przedstawicielem był wymarły[5] Necropsar rodericanus Günther & Newton, 1879 – szpak maskareński
- Sturnia Lesson, 1837
- Spodiopsar Sharpe, 1889
- Acridotheres Vieillot, 1816
- Onychognathus Hartlaub, 1849
- Saroglossa Hodgson, 1844 – jedynym przedstawicielem jest Saroglossa spiloptera (Vigors, 1831) – błyszczak himalajski
- Neocichla Sharpe, 1876 – jedynym przedstawicielem jest Neocichla gutturalis (Bocage, 1871) – błyszczak białoskrzydły
- Grafisia G.L. Bates, 1926 – jedynym przedstawicielem jest Grafisia torquata (Reichenow, 1909) – błyszczak białopierśny
- Speculipastor Reichenow, 1879 – jedynym przedstawicielem jest Speculipastor bicolor Reichenow, 1879 – błyszczak dwubarwny
- Pholia Reichenow, 1900 – jedynym przedstawicielem jest Pholia sharpii (F.J. Jackson, 1898) – błyszczak rdzawobrzuchy
- Arizelopsar Oberholser, 1905 – jedynym przedstawicielem jest Arizelopsar femoralis (Richmond, 1897) – błyszczak żałobny
- Poeoptera Bonaparte, 1854
- Lamprotornis Temminck, 1820
- Hartlaubius Bonaparte, 1853 – jedynym przedstawicielem jest Hartlaubius auratus (Statius Müller, 1776) – malgaszczyk
- Cinnyricinclus Lesson, 1840 – jedynym przedstawicielem jest Cinnyricinclus leucogaster (Boddaert, 1783) – ametyszczak
- Hylopsar von Boetticher, 1940
- Notopholia Roberts, 1922 – jedynym przedstawicielem jest Notopholia corruscus (von Nordmann, 1835) – błyszczak czarnobrzuchy
Przypisy
- ↑ a b C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 68. (fr.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Sturninae Rafinesque, 1815 – szpaki (wersja: 2024-10-19). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-11-04].
- ↑ F. Gill, D. Donsker: Nuthatches, Wallcreeper, treecreepers, mockingbirds, starlings & oxpeckers. IOC World Bird List: Version 14.2. [dostęp 2024-11-04]. (ang.).
- ↑ BirdLife International, Fregilupus varius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-04-10] (ang.).
- ↑ BirdLife International, Necropsar rodericanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-04-10] (ang.).