Surströmming (szw. kiszony śledź; wymowa: [sʉ̌ːʂtrømːiŋ]) – szwedzka potrawa ze sfermentowanych śledzi bałtyckich. Jest elementem tradycyjnej szwedzkiej kuchni od XVI wieku.

Duża ilość soli jest wykorzystywana do zapobiegania gniciu ryby. Proces fermentacji trwa co najmniej 6 miesięcy, co daje lekko słonawy posmak ryby, charakterystyczny silny zapach i nieco kwasowy smak.

Kiedy puszka z zawartością jest otwierana, zawartość wydziela silny i przytłaczający odór. Według japońskich badań świeżo otwarta puszka surströmmingu ma jeden z najbardziej wstrętnych zapachów spośród dań na świecie, nawet bardziej niż podobne fermentowane rybne dania takie jak koreańskie hongeohoe albo japońskie kusaya^[1].

Surströmming jest często jedzony z rodzajem chleba zwanym tunnbröd (cienki chleb). Kromki smaruje się, a na wierzch kładzie się posiekaną cebulę (zwykle czerwoną) i ugotowane ziemniaki w plastrach, bądź przygotowaną z ziemniaków pastę.

Całą rybę wyciąga się z puszki i rozcina wzdłuż. Wnętrzności należy usunąć (włączając ciemnoszarą ikrę), a rybę otworzyć jak książkę. Czerwone mięso należy zgnieść widelcem i oddzielić od ości. W małych kawałkach układać na kanapce. Ostatnim niezbędnym dodatkiem jest gęsta kwaśna śmietana (szw. gräddfil) albo jej francuski odpowiednik crème fraîche. Miękki tunnbröd następnie składa się albo zwija, z chrupiącej odmiany zaś robi się kanapkę.

Kanapka z surströmming jest tradycyjnie podawana ze szklanką mleka albo z kieliszkiem wódki w tej kolejności: najpierw wódka, potem mleko.

• Fermented Herring – Guide and Film. highcoastsweden.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-25)].
• Jak przyrządzić surströmming w domu
• Surströmming – kiszony śledź – PoloniaInfo