Subsumpcja lub subsumcja (łac. sub- + sumptio - 'branie', 'przyjmowanie'; por. ang. subsume - 'zaliczać do klasy') – przyporządkowanie (podciągnięcie) stanu faktycznego pod ogólną normę (regułę) prawną.

Norma ta może zostać derywowana z należycie zinterpretowanego (poddanego wykładni) przepisu prawa lub precedensu (tzw. ratio decidendi) albo prawa zwyczajowego. W wyniku subsumpcji z normy ogólnej (generalno-abstrakcyjnej) tworzy się normę jednostkową (indywidualno-konkretną). Proces subsumcji zwany jest też czasem kwalifikacją prawną; a ona sama odbywać ma się drogą wykorzystania koncepcji sylogizmu prawnego.

• analogia (metoda stosowania prawa)

• L. Morawski, Wstęp do prawoznawstwa, Wyd. XVII, Toruń 2016, s. 51-55,
• W. Gromski, Subsumcja (w:) B. Hołyst (red.), Wielka encyklopedia prawa, tom VII: Teoria i filozofia prawa, (red. tomu) A. Bator, J. Zajadło, M. Zirk-Sadowski, Warszawa 2016, s. 401,
• Maciej Koszowski: „Bezpieczeństwo a pewność prawa: dwie metody stosowania prawa w ramach Unii Europejskiej”, [w:] Kategoria bezpieczeństwa w prawnym wymiarze Unii Europejskiej, red. S.M. Grochalski, Dąbrowa Górnicza 2013, s. 113–134,
• Stanisław Waltoś, Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2008, s. 20–21