Strzępiak złotowłosy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
strzępiak złotowłosy |
| Nazwa systematyczna | |
| Inocybe auricoma (Batsch) Sacc. Syll. fung. (Abellini) 5: 777 (1887) | |
Strzępiak złotowłosy (Inocybe auricoma (Batsch) Sacc.) – gatunek grzybów należący do rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Inocybe, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1783 r. A.J.G. Batsch nadając mu nazwę Agaricus auricomus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu P.A. Saccardo w 1887 r.[1]
- Agaricus auricomus Batsch 1783
- Agaricus descissus var. auricomus (Batsch) Fr. 1838
- Inocybe descissa subsp. auricoma (Batsch) P. Karst. 1885
- Inocybe descissa var. auricoma (Batsch) Gillet 1876
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 1990 r.[3]. W monografii strzępiaków Andrzeja Nespiaka brak tego gatunku[4].
Występowanie i siedlisko
Strzępiak złotowłosy znany jest w niektórych krajach Europy oraz w nielicznych miejscach w Kanadzie[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano co najmniej 10 stanowisk[3]. Nowe, bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Zaliczony w nim jest do grupy grzybów chronionych i zagrożonych[6].
Grzyb mikoryzowy. Rośnie na ziemi. W Polsce występuje w lasach liściastych, pod olchą czarną i bukami, w chruście, leszczynowych zaroślach, rzadziej w lasach iglastych, parkach. Owocniki zazwyczaj od sierpnia do listopada[3].
Przypisy
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2019-12-06] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-12-06].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ Andrzej Nespiak, Grzyby. Tom XIX. Strzępiak (Inocybe), Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Marie Curie Skłodowskiej, 1990, ISBN 83-01-08749-8
- ↑ DiscoverLife [online] [dostęp 2019-12-06].
- ↑ Nowe stanowiska ''Inocybe assimilata'' w Polsce [online] [dostęp 2019-12-06].