Ten artykuł dotyczy rodzaju cieku wodnego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Strumień (strumyk) – mały naturalny ciek, zazwyczaj uchodzący do rzeki. Strumienie płyną w terenie o różnicowanej rzeźbie, w wąskim, płytkim korycie o niewielkim spadku i zlewni na ogół nieprzekraczającej 20 km². W Polsce są najczęściej spotykane na pogórzach i w najwyższych partiach pojezierzy. Strumienie okresowe mogą powstawać po silnych opadach deszczu, roztopach.

Początek dają im na ogół młaki, wycieki i niezbyt wydajne źródła. Strumyki i strumienie, w odróżnieniu od strug, mają dość wartki nurt, w dnie ich koryt często występują progi i przełomy^[1].

Strumień najczęściej odnosi się do cieków nizinnych lub pojeziernych, w odniesieniu do małych cieków w górach używa się określenia potok.

W strumieniach występują bakterie, glony, roślinność naczyniowa zanurzona i wynurzona (makrofity).

W bentosie spotyka się wiele gatunków:

• nicienie, skąposzczety (np. rureczniki),
• pijawki,
• skorupiaki,
• ślimaki,
• chruściki (m.in. Silo pallipes, Rhyacophila fasciata, Chaetopteryx villosa, Micropterna, Limnephilus extricatus, Ironoquia dubia),
• przedstawicieli kilku rodzin muchówek,
• widelnice,
• jętki^[2].

• potok
• struga

• E. Bajkiewicz-Grabowska, Z. Mikulski, Hydrologia ogólna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14579-8.
• Zdzisław Kajak, Hydrobiologia-Limnologia. Ekosystemy wód śródlądowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-12537-3.