Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Strelczyki

Strelczyki
Стрэльчыкі
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

oszmiański

Sielsowiet

Grodzie

Populacja (2009)
• liczba ludności


33

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Strelczyki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Strelczyki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Strelczyki”
Ziemia54°29′02″N 25°53′43″E/54,483889 25,895278

Strelczyki (biał. Стрэльчыкі; ros. Стрельчики) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Grodzie.

Historia

W czasach zaborów wieś w okręgu wiejskim Polany, w gminie Polany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 70 mieszkańców w 9 domach, należała do dóbr Polany, Jankowskich[1]. W 1905 roku liczyła 106 mieszkańców, 130 dziesięcin[2].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Polany.

W 1931 wieś w 17 domach zamieszkiwało 90 osób[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Oszmianie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Oszmianie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Gudogajach[4].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy

  1. Strzelczyki, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 461.
  2. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 248
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 35.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1631.

Linki zewnętrzne