Street Fighter
Automat z grą | |
Producent | |
---|---|
Wydawca | |
Dystrybutor | |
Seria gier | |
Data wydania |
1987 |
Gatunek | |
Tryby gry | |
Wymagania sprzętowe | |
Platforma |
Automaty, PC, Turbografx-CD, ZX Spectrum, Commodore 64, Amstrad CPC, Amiga, Atari ST |
Nośniki |
CD, kaseta |
Kontrolery | |
Rozdzielczość natywna |
384 x 224 |
Następna gra w serii |
Street Fighter II (1991) |
Street Fighter – bijatyka 2D, stworzona przez Capcom, wydana w roku 1987 na automaty, później skonwertowana na różne komputery osobiste, oraz na TurboGrafx-CD, przystawkę CD do TurboGrafx-16, na tej platformie wydana pod nazwą Fighting Street. Później gra pojawiała się w różnych zestawach gier Capcomu[2]. To pierwsza gra z serii Street Fighter, a gra była jedną z pierwszych bijatyk 1 na 1 w historii[3]. Głównymi bohaterami są Ryu i Ken, przyjaciele i rywale – w grze zabrakło ekranu wyboru, pierwszy gracz kieruje Ryu, drugi gracz – Kenem[4]. Wybrany wojownik podróżuje przez 5 krajów – Anglię, Stany Zjednoczone, Japonię, Chiny i Tajlandię, by zmierzyć się z najlepszymi wojownikami[5].
Rozgrywka
Na początku gracz wybiera jeden z 4 krajów, do którego chce się udać (Tajlandia znajduje się na końcu podróży). W każdym kraju znajduje się dwóch mistrzów, z którymi należy walczyć – w Anglii to Birdie i Eagle, w Japonii Retsu i Geki, w Stanach Zjednoczonych Joe oraz Mike, w Chinach Lee oraz Gen. Na końcu zaś czekają Adon oraz Sagat – "Bóg Muay Thai". Część postaci powróciła w późniejszych odsłonach serii, przy czym Mike w Japonii występujący pod nazwiskiem M. Bison i będący parodią Mike’a Tysona, na zachodzie został przemianowany na Balroga. Gra jest typową bijatyką 1 na 1, gdzie gracz za pomocą kopnięć i uderzeń musi zabrać przeciwnikowi cały pasek życia. Street fighter używał 6 klawiszy[6] – po 3 kopnięcia i uderzenia (słabe, średnie, silne). Model ten stosowała później cała seria. Na poszczególnych platformach sterowanie w różny sposób odchodziło od automatowego. Ken i Ryu potrafią wykonywać 3 specjalne ruchy, Hadouken (strzał kulą energii), Shoryuken (wybijające w powietrze uderzenie ognistą pięścią), oraz Tatsumaki Senpukyaku (obrotowe kopnięcia przy wyskoku w stronę przeciwnika). Również przeciwnicy posiadali własne ruchy specjalne.
Przypisy
- ↑ Street Fighter I, II i Super Street Fighter II Turbo. „Top Secret”. 38, s. 10. Bajtek.
- ↑ Capcom Arcade Hits Volume 1: Street Fighter & Street Fighter 2 - PC - IGN [online], uk.ign.com [dostęp 2017-11-20] (ang.).
- ↑ Street Fighter (Franchise) - Giant Bomb [online], www.giantbomb.com [dostęp 2017-11-20] (ang.).
- ↑ http://cinemassacre.com/2010/01/06/street-fighter-2010/ – zawarty między innymi opis wersji na TurbografX-CD
- ↑ Street Fighter - Arcade - IGN [online], uk.ign.com [dostęp 2017-11-20] (ang.).
- ↑ Classic Arcade Games Blog (Pac-man, Galaga, Mr. Do!) - Rotheblog [online], www.coinopspace.com [dostęp 2018-01-24] .