Stradlice
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-500[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TKA |
| SIMC |
0242269[5] |
Położenie na mapie gminy Kazimierza Wielka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kazimierskiego  | |
 50°14′56″N 20°32′22″E/50,248889 20,539444[1]
| |
Stradlice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka[6][5]. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 768.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Części wsi
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0242275 | Lolin | przysiółek |
| 0242281 | Łabędź | część wsi |
| 0242298 | Niwa | część wsi |
| 0242306 | Sypów | część wsi |
Historia
Według Jana Długosza w Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis (powst. 1440–1480) we wsi Stradlycze istniały dwa obiekty określone jako curia militaris.[7] Niewyjaśnione pozostaje znaczenie tego określenia, curia może oznaczać główny dom mieszkalny, siedziba księcia lub możnego feudała[8], natomiast przydomek militaris wskazuje na charakter obronny lub połączony z zabudowaniami i urządzeniami gospodarczymi, otoczony prymitywnymi umocnieniami, być może tylko palisadą lub wałem[9].
Najstarsze źródło o wsi Stradlice mówi[10]:
W spisie z 1827 r. Strudlice, 1851 r. Strudlice, wś włośc., pow. pińczowski, gm. Dobiesławice, par. Kazimierza Wielka; posiada szkołę początkową, 35 osad, 445 mr. W 1827 r. było 19 dm., 158 mk. Wchodziły w skład dóbr Dobiesławice. W połowie XV w. wieś w par. Kazimierza Wielka, własność Jury al. Łapki h. Drużyna i Budziszowskiego h. Habdank, miała 8 łanów km., karczmę z rolą, 2 zagr. bez roli, z których dziesięcinę, wartość 10 grzywn, płacono do św. Wojciecha w Krakowie; dwa folw. płaciły dziesięcinę pleb. w Kazimierzy Wielkiej (Długosz, L. B., I, 260 i II, 143). Według reg. prob. pow. proszowickiego z r. 1581 wś S., własność Baltazara Lutomirskiego, miała 4 łany km., 2 zagr. bez roli, 7 kom. bez bydła, 1/4 karczm. roli (Pawiński, Małop., 12, 442).
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 131641
- ↑ Wieś Stradlice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-06], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1209 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ BUDOWNICTWO OBRONNE W LIBER BENEFICIORUM JANA DŁUGOSZA A REALIA ARCHEOLOGICZNE, Anna Marciniak, Biblioteka Uniwersytecka w Łodzi, FOLIA ARCHAEOLOCICA 12, 1991
- ↑ Słownik łaciny średniowiecznej w Polsce, Wrocław 1967, t. II, z. 10(18), s. 1502-1510.
- ↑ B. G u e r q u i n , Zamki w Polsce, Warszawa 1974, s. 11-12.
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XI, s. 383.
| Miasta | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Integralne części wsi |
|
