Strażnica WOP Lubinowo
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1945 |
| Rozformowanie |
lipiec 1956 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
126 strażnica WOP Markowice |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość |
27 komenda odcinka |
Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Markowice/Lubinowo – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-radzieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 27 komendy odcinka jako 126 strażnica WOP (Markowice)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].
W latach 1948–31 grudnia 1950, 126 strażnica WOP Markowice weszła w skład samodzielnego batalionu Ochrony Pogranicza nr 15.
W latach 1 stycznia 1951–30 maja 1952, 126 strażnica WOP Lubinowo była w strukturach 223 batalionu WOP i 1 czerwca 1952 strażnicę włączono do 222 batalionu WOP[3]. Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[a]. Strażnica III kategorii otrzymała numer 120[3][5].
15 listopada 1955 zlikwidowano sztab 22 batalionu w Sejnach[b]. Strażnica podporządkowana została bezpośrednio pod sztab 22 Brygady WOP w Białymstoku. W sztabie brygady wprowadzono stanowiska nieetatowych oficerów kierunkowych odpowiedzialnych za służbę graniczną strażnic[6]. Na początku 1956 ponownie przejściowo sformowano batalion graniczny w Sejnach i podporządkowano mu strażnicę nr 120[6].
Opracowany w maju 1956 przez Dowództwo WOP kolejny plan reorganizacji formacji przewidywał rozformowanie kilku brygad, sztabów, batalionów i strażnic. Ta reforma miała przede wszystkim korzyści finansowe. W wyniku tej reformy, w lipcu 1956 rozformowany został 222 Batalion WOP, a także Strażnica WOP Lubinow[7]. Natomiast budynki zaadaptowano na leśniczówkę[8].
Służba graniczna
Faktyczną ochronę powierzonego odcinka granicy państwowej, strażnica rozpoczęła w czerwcu 1946[9].
- Sąsiednie strażnice
- 125 strażnica WOP Stanowisko ⇔ 127 strażnica WOP Chworościany – 1946
- 119 strażnica WOP Stanowisko ⇔ 121 strażnica WOP Bobra Wielka – 1954
Dowódcy strażnicy
- chor. Pieńkowski[3].
Uwagi
- ↑ Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[4].
- ↑ Rozkaz dowódcy WOP nr 049 z 27.10 1955 (Historia BOWOP ↓, s. 114-134).
Przypisy
- ↑ Wykazy dyslokacyjne 1946 ↓, k. 119–123.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
- ↑ a b c Historia BOWOP ↓, s. 34-38.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 207.
- ↑ Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.14.
- ↑ a b Historia BOWOP ↓, s. 114-134.
- ↑ muzeumzs ↓.
- ↑ Historia BOWOP ↓, s. 148.
- ↑ Historia BOWOP ↓, s. 8.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Koło Nr 14 im. Powstańców Sejneńskich Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Placówce SG w Sejnach: Zarys historyczny Służb Granicznych na Sejneńszczyźnie. [w:] Muzeum Ziemi Sejneńskiej [on-line]. muzeum.sejny.pl, 2012-11-26. [dostęp 2020-02-17]. (pol.).
- ASGr.Historia Białostockiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza. Białystok 1960
- Archiwum SGr., DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
- Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.