Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Stosunki Norwegii z Unią Europejską

Norwegia i Unia Europejska

Między Norwegią a Unią Europejską, pomimo nieprzystąpienia do Unii, istnieje ścisła więź gospodarcza. Wiąże się to między innymi z norweskim importem – ponad 90% produktów sprowadzanych do kraju pochodzi z Unii Europejskiej. Norwegia należy też do Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Schengen (bez Spitsbergenu i Wyspy Niedźwiedziej)[1].

Członkostwo Norwegii w Unii Europejskiej

Norwegia dwa razy (w 1972 i 1994) próbowała włączyć się do UE, lecz za każdym razem bezskutecznie[2]. Głównymi przyczynami były:

  • Konieczność poddania wspólnotowej kontroli bogactw naturalnych kraju – ryb, ropy naftowej i gazu ziemnego
  • Norwegia mając wysokie PKB musiałaby więcej wpłacać do unijnego budżetu, niż z niego dostawać

Historia

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, .

Norweskie partie a przystąpienie do Unii

Grupa Partia Poz. Główny argument
Rząd Norweska Partia Pracy T "Współpraca, wpływ na decyzje Unii Europejskiej."
Senterpartiet N "Unia nie zmniejsza różnic ekonomicznych i nie wzmacnia demokracji"
Opozycja Høyre T "Pokój, stabilność, solidarność, wpływ"
Partia Postępu ? "Neutralność polityczna, respektowanie wyników referendum"
Sosialistisk Venstreparti N "Brak demokracji, zbyt duży nacisk na wolny handel."
Kristelig Folkeparti N "Wystarczy EOG, niepodległość"
Venstre ? "Partia podzielona, EOG działa, chcemy dalszej współpracy, szacunek dla każdego referendum, Unia nie jest jeszcze demokratyczna"

Zobacz też

Przypisy

  1. Polityka europejska Norwegii)
  2. Vanna Vannuccini. Oslo dice 'No' alla UE. „La Repubblica”, s. 17, 1994-11-29. ISSN 0390-1076. (wł.). 

Linki zewnętrzne