Zobacz też: inne znaczenia.

Steno (gr. Σθεννώ Sthennṓ bądź Σθεινώ Stheinṓ, łac. Sthenno bądź Stheino) – w mitologii greckiej jedna z trzech gorgon.

Gorgony były córkami Forkosa i Keto, bóstw morza. Były one 3, oprócz Euriale były to Meduza i Steno^[1].

Drzewo genealogiczne Steno^[2]

Steno była nieśmiertelna, podobnie jak jej siostra Euriale. Natomiast ich młodsza siostra Meduza była śmiertelna. Wszystkie 3 siostry łączył przerażający wygląd. Nie miały włosów, ale głowy pokrywały im węże. W ustach miały przypominające dzicze kły. Cechowały się spiżowymi dłońmi, a dzięki złotym skrzydłom potrafiły latać. Budziły przez to strach i wstręt ludzi i bogów^[1].

Gorgony obrały sobie za siedzibę wyspę położoną daleko na zachodzie, w pobliżu świata umarłych, ogrodu Hesperyd i ziem Geriona. Tam właśnie udał się heros Perseusz, który zamordował Meduzę, gdy wraz z Euriale i Steno spała. Steno i Euriale zbudziły się i próbowały dopaść napastnika^[1]. Miał on jednak na głowie hełm czyniący niewidzialnym, wobec czego nie mogły go dopaść^[3].

Euhemerystyczną interpretację mitu o Gorgonach przekazuje Diodor, uznając siostry za szczep wojowniczek, przypominających Amazonki, zamieszkujące ziemie w pobliżu kraju Atlantów, którzy podburzyli Amazonki do wojny z Gorgonami. Te ostatnie przegrały starcie, ale udało się im jeszcze podnieść, nim doznały ostatecznej klęski z ręki Heraklesa^[1].

• Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo we Wrocławiu, 2008. ISBN 978-83-04-04673-3.
• Jan Parandowski: Mitologia. Warszawa: Czytelnik, 1979. ISBN 83-07-00233-8.