Stefania Klotylda Koburg
| |
| |
| Arcyksiężna Austrii | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1864 |
| Data i miejsce śmierci |
23 sierpnia 1945 |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż |
1. Rudolf Habsburg, |
| Dzieci |
z Rudolfem: |
| Odznaczenia | |
| |
Stefania Klotylda Luiza Hermiona Maria Charlotta Koburg (ur. 21 maja 1864 w Laeken, zm. 23 sierpnia 1945 w Pannonhalma) – księżniczka belgijska z rodu Sachsen-Coburg Gotha, księżniczka saska, arcyksiężna austriacka.
Była drugą córką Leopolda II, króla Belgów i jego żony Marii Henrietty, arcyksiężniczki austriackiej. Dzieciństwo Stefanii nie było szczęśliwe. Król Leopold i jego żona nie interesowali się swoimi dziećmi.
10 maja 1881 roku w Wiedniu wyszła za mąż za swojego kuzyna – arcyksięcia Rudolfa Habsburga, następcę tronu Austrii. Małżeństwo to uczcił astronom Johann Palisa, który nazwał odkrytą przez siebie asteroidę imieniem Stefanii. Mimo obiecujących początków małżeństwo nie było szczęśliwe. Arcyksiążę zdradzał żonę, która w dodatku nie miała dobrych kontaktów z jego rodziną. Chociaż teść Franciszek Józef szanował synową, jego żona Elżbieta odnosiła się do niej z nieskrywaną pogardą i niechęcią. Stefania już po nocy poślubnej pisała w swoim pamiętniku: Co za cierpienie! Co za straszliwe rozczarowanie! Chciałam umrzeć z rozpaczy. Arcyksiężna nie posiadała zbyt dużego uroku osobistego ani gustu w ubiorach. Uważana była za osobę chłodną oraz wyniosłą, a także niezgrabną i nieatrakcyjną. Nie potrafiła dostosować się do realiów wiedeńskiego dworu, gdzie szybko stała się obiektem drwin zarówno ze strony dworzan, jak i teściowej.
Księżniczka Stefania i arcyksiążę Rudolf doczekali się tylko jednej córki Elżbiety Marii, urodzonej 2 września 1883 roku. Stefania nie mogła już mieć więcej potomstwa z powodu rzeżączki, którą zaraziła się od męża. Arcyksiężna była zakochana w Arturze Potockim.
Sześć lat później Rudolf popełnił samobójstwo (według oficjalnej wersji odebrał sobie życie, nie mogąc zerwać romansu z kochanką Marią Vetserą, jednak okoliczności śmierci do dzisiaj pozostają zagadką). Po tym wydarzeniu Stefania stała się w Wiedniu bardzo niepopularna. Rodzina cesarska, szczególnie cesarzowa, uważała, że ponosi ona winę za śmierć arcyksięcia.
22 marca 1900 roku, w Miramare, księżna poślubiła węgierskiego hrabiego Eleméra Lónyaia, z którym zamieszkała w zamku w Oroszvar (obecnie Rusovce, dzielnica Bratysławy na Słowacji). W 1917 roku jej mąż został podniesiony przez cesarza Karola do rangi księcia.
Jest autorką pamiętników Ich Sollte Kaiserin Werden.
Zobacz też
- (220) Stephania – planetoida nazwana na część księżniczki Stefanii