Stefan Wójtowicz (pilot)
| 3 zwycięstwa | |
| |
 sierżant pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca 1919 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 września 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Stefan Wójtowicz (ur. 19 czerwca 1919 w Wypnisze, zm. 11 września 1940 w Anglii) – sierżant pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.
Życiorys
Syn Stanisława i Weroniki z domu Pejta. Po ukończeniu szkoły powszechnej w 1936 roku wstąpił do Szkoły Podoficerów dla Małoletnich w Bydgoszczy, w 1939 r. ukończył ją w Krośnie[1]. W kampanii wrześniowej walczył w 111 eskadrze myśliwskiej w ramach Brygady Pościgowej. 18 września przekroczył granicę z Rumunią w Śniatyniu. Następnie przedostał się do Francji. 13 maja 1940 roku został przydzielony do grupy 20 pilotów, którzy mieli rozprowadzać samoloty z fabryk do dywizjonów i wyjechał do Chateaudun jednak 19 czerwca został odwołany do Lyonu i skierowano go do III Klucza Kominowego „Ku” kpt. K. Kuziana, który miał bronić wytwórni samolotów S.N.C.A.O. w Nantes[1].
Po klęsce Francji przez Afrykę przedostał się do Anglii, wstąpił do Royal Air Force, gdzie otrzymał numer służbowy P-5024[2]. Po przeszkoleniu, 2 sierpnia 1940 roku, trafił do dywizjonu 303. 3 września podczas przymusowego lądowania na uszkodzonym samolocie Hawker Hurricane Mk. I RF-F został lekko ranny[1].
7 września podczas walki w okolicach Essex z niemiecką wyprawą bombową zestrzelił dwa Dorniery Do 17[3].
Zginął podczas walk 11 września 1940 – po strąceniu Me 109[4] sam został trafiony przez innego Me 109 w głowę i jego Hurricane RF-B rozbił się w okolicy Biggin Hill – wzgórze Hogtrough koło Westerham[5]. Został pochowany na cmentarzu w Northwood, grób nr H-209[6].
W rodzinnej miejscowości Stefana Wójtowicza znajduje się pomnik ku jego czci[3].
Zwycięstwa powietrzne
Na liście Bajana figuruje na 77. pozycji z 3 pewnymi i 1 prawdopodobnym zniszczonym samolotem.
Zestrzelenia pewne:
- 2 Do 215 – 7 września 1940 (po weryfikacji: Me-110D/0 nr 3328 z 4/ZG2 i Me-110C-4 nr 3246 z Stab.I/ZG2)[7]
- Me 109 – 11 września 1940 (Me-109E-7)[8]
Zestrzelenia prawdopodobne:
- Me 109 – 11 września 1940 (Me-109E-7)[9]
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8816 – pośmiertnie 17 września 1940[6]
- Polowy Znak Pilota
Przypisy
- ↑ a b c Zieliński, Matusiak, Gretzyngier 2015 ↓, s. 263.
- ↑ Wójtowicz Stefan. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-12-04].
- ↑ a b Stefan Wójtowicz. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2019-12-04]. (pol.).
- ↑ Zieliński 2003 ↓, s. 10.
- ↑ R. King str. 188
- ↑ a b Krzystek 2012 ↓, s. 619.
- ↑ R. King str. 412
- ↑ R. King str. 413
- ↑ R. King na str. 413 podaje, że było to zestrzelenie pewne
Bibliografia
- Richard King: Dywizjon 303 walka i codzienność. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2012. ISBN 978-83-7243-979-6.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- sierż. pil. Stefan Wójtowicz. W: Józef Zieliński, Wojtek Matusiak, Robert Gretzyngier: Lotnicy polscy w Bitwie o Anglię. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-11-13984-8. OCLC 924759692.
- Józef Zieliński: 303 Dywizjon Myśliwski Warszawski im. Tadeusza Kościuszki. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2003. ISBN 83-11-09630-9. OCLC 830493548.
- Wojciech Zmyślony: Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej – Stefan Wójtowicz. s. 1. [dostęp 2019-08-04]. (pol.).
- Ostatni lot sierżanta Stefana Wójtowicza