Stefan Napieralski

„Jacyna”, „Kowalski”

kapitan
Data i miejsce urodzenia	5 września 1896 Baranowo
Data i miejsce śmierci	10 marca 1960 Poznań
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie Armia Krajowa Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	83 Pułk Strzelców Poleskich Wojskowa Organizacja Ziem Zachodnich Inspektorat Miechów Armii Krajowej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa
Późniejsza praca	księgowy

Stefan Napieralski ps. „Jacyna” (ur. 5 września 1896, zm. 10 marca 1960) – kapitan Wojska Polskiego i Armii Krajowej.

Stefan Napieralski urodził się w Baranowie, a rodzicami byli Władysław, mistrz kowalski oraz Weronika z domu Marcinkowska, którzy związek małżeński zawarli w 1895^[1]. Naukę ukończył w poznańskim gimnazjum. Podczas I wojny światowej wcielony został do armii niemieckiej z którą walczył na froncie wschodnim. Kiedy Niemcy skapitulowali przyjechał do Poznania^[2]. Do Wojska Polskiego wstąpił w maju 1919 w stopniu podporucznika, a w którym otrzymał przydział do intendentury poznańskiego garnizonu. Później przeniesiono go do Grodna, następnie był w Brześciu by ostatecznie dotrzeć do 83 pułku piechoty stacjonującego w Kobryniu. W pułku otrzymał awans na stopień porucznika ze starszeństwem z dnia 1 czerwca 1921^[3]i wyznaczony na stanowisko płatnika^[4]. W 1936 przeszedł w stan spoczynku^[2].

W czasie trwania Kampanii wrześniowej na poznańskich Winiarach uczestniczył w działalności Straży Obywatelskiej. Później był jednym z współtwórców Wojskowej Organizacji Zbrojnej oraz Polskiego Wojska Ochotniczego, która przyjęła skróconą nazwę Wojsko Ochotnicze. W ostatnim miesiącu 1939 na terenie Poznania zostało utworzone przez podziemne organizacje Wojsko Ochotnicze Ziem Zachodnich w którym Napieralski do czerwca 1940 pełnił funkcję szefa sztabu^[5]. Od połowy 1940 do końca 1941 dowodził tą organizacją. W połowie 1942 wyjechał z Poznania i zamieszkał w Miechowie, gdzie przebywał do lutego 1945. Pracował tam pod nazwiskiem Stefan Kaczmarek w miejscowym starostwie powiatowym. Przybierając pseudonim „Kowalski” należał także do Inspektoratu Miechów AK^[2].

Wiosną 1945 otrzymał powołanie w stopniu kapitana do ludowego Wojska Polskiego i przydziałem na oficera szkoleniowego^[2].

Od 1945 do 1949 we Wrocławiu w Centrali Handlowej pracował na stanowisku księgowego, a później w poznańskim Oddziale Okręgowym Centrali Mleczarsko–Jajczarskiej. W 1953 przeszedł na rentę. Zmarł 10 marca 1960 i został pochowany w Poznaniu na cmentarzu Winiarskim^[2].

Jego żoną była Wanda Legenza z którą miał córkę Alinę (1930-56)^[2].

• Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 507. ISBN 83-01-02722-3.