Stefan Kozek
podporucznik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1909 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 września 2003 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1931–1947 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca plutonu |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
Biuro Budowy Sieci Najwyższych Napięć |
Odznaczenia | |
Stefan Kozek (ur. 16 grudnia 1909 w Zagorzycach, zm. 23 września 2003 w Wyszkowie) – podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego[1].
Życiorys
Wykształcenie zdobywał w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Kcyni otrzymując świadectwo maturalne w 1931. W latach 1931–1932 odbył w Jarocinie służbę w Baonie Podchorążych Rezerwy Piechoty VIIa. W latach 1932–1939 w powiecie drohiczyńskim pracował jako nauczyciel w szkołach powszechnych w: Smardzowicach, Waratycku, Dubrówce i Strzelnie. Po odbyciu ćwiczeń mianowany podporucznikiem rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku, a w 1935 i 1937 odbywał ćwiczenia wojskowe w 84 pułku piechoty[1].
W marcu 1939 został zmobilizowany do tego samego pułku dowodząc w nim plutonem 4 kompanii. W początkowym okresie lipca 1939 utworzono Oddział Wydzielony „Działoszyn” w którym objął funkcję oficera informacyjnego, a pełnił ją do 2 września 1939. Ponownie w pułku był dowódcą plutonu 4 kompanii, a kiedy dotarł do Modlina w 8 kompanii. Kiedy Twierdza Modlin skapitulowała został wzięty do niewoli niemieckiej w której przebywał w oflagach: IV A Hohnstein i VII A Murnau[1].
Kiedy został uwolniony, krótko był w Polskim Obozie Wojskowym Murnau, a następnie wysłany do 2 Korpusu Polskiego. Pełnił w nim służbę od 11 lipca 1945 na stanowisku oficera oświatowego 2 baonu komandosów[2]. Na tym stanowisku przebywał również po przewiezieniu korpusu do Wielkiej Brytanii. Jesienią 1947 został zdemobilizowany, a w grudniu tegoż roku powrócił do kraju. Od następnego roku pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej w Długosiodle, a później na stanowisku zastępcy dyrektora w tej szkole. Od 1956 przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Wyszkowie pełnił funkcję podinspektora, a następnie inspektora oświaty[1].
Zmarł w Wyszkowie 23 września 2003[1].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Wesołowski, Kamil Stepan: Mobilizacja marcowa 1939 T-2: dokumenty i relacje. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe im. mjr. Bolesława Waligóry, 2012, s. 389. ISBN 978-83-934259-5-2.