Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Stanisław Riess de Riesenhorst

Stanisław Riess de Riesenhorst
„Ryś”, „Budowniczy”
Ilustracja
Stanisław Riess (Rakowice, 18 marca 1923)
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

17 września 1887
Bochnia

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 1944
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

do 1924 i 1944

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

8 Pułk Ułanów
23 Pułk Ułanów

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
powstanie warszawskie †

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)

Stanisław Riess de Riesenhorst ps. „Ryś”, „Budowniczy” (ur. 17 września 1887 w Bochni, zm. 1 sierpnia 1944 w Warszawie) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Grób pułkownika na Cmentarzu Wilanowskim

Życiorys

Był synem Aloisa, oficera cesarskiej i królewskiej armii, i Anny z Pytlewiczów (1855–1945). Jego braćmi byli: Henryk, inżynier drogownictwa, i Witold, slawista. Porucznik adiutant sztabowy 6 pułku ułanów Witold Riess de Riesenhorst (ur. 18 lipca 1893 roku) poległ śmiercią bohaterską 29 marca 1920 roku w czasie walk nad rzeką Słucz. Pełnił wówczas służbę na stanowisku szefa sztabu IV Brygady Jazdy[1]. 9 listopada 1920 roku został pośmiertnie awansowany na rotmistrza[2]. 25 listopada 1920 roku został zatwierdzony w stopniu rotmistrza z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[3].

Stanisław tak jak ojciec pełnił zawodową służbę w cesarskiej i królewskiej armii. Po upadku monarchii Austro-Węgierskiej przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do 8 pułku ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego w Krakowie. Trzykrotnie dowodził tym pułkiem (1921, 1921–1922 i 1923). 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 71. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – korpus oficerów kawalerii[4]. Następnie dowodził 23 pułkiem Ułanów Grodzieńskich w Wilnie. W czerwcu 1923 roku został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[5][6]. Z dniem 31 stycznia 1924 roku został przeniesiony w stan spoczynku „z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej na podstawie superrewizji”. Mieszkał w Tarnowie przy ul. Żabińskiej 7[7]. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych[8][9]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I z przeznaczeniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[10].

Po wybuchu II wojny światowej zaczął działać w konspiracji. Podczas okupacji niemieckiej pełnił funkcję oficera Oddziału II Komendy Głównej Armii Krajowej i oficera sztabu w Komendzie Okręgu Warszawa Armii Krajowej. 1 sierpnia 1944, z chwilą wybuchu powstania warszawskiego, wyznaczony został przez płk. dypl. Antoniego Chruściela ps. „Monter”, na stanowisko komendanta placu Okręgu Warszawa AK[11]. Poległ tego samego dnia[12] w rejonie ulicy Świętokrzyskiej i Zielnej, gdy szedł objąć powierzone mu stanowisko służbowe. Został pochowany na Cmentarzu Wilanowskim[13].

Przypisy

  1. ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 737.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 24 listopada 1920 roku, s. 1226.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 8 grudnia 1920 roku, s. 1322.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 155.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 433.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 645, 676.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 30 stycznia 1924 roku, s. 44.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1413.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 895.
  10. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 848.
  11. ↑ Księga losów polskich. Powstanie Warszawskie
  12. ↑ Przemarsz przez piekło – reportaż z innej przestrzeni
  13. ↑ Miejsca walk i pamięci V Rejonu 'Gątyń' - Piaseczno. [dostęp 2008-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)].

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Riess_de_Riesenhorst