Stanisław Radziejowski herbu Junosza (ur. 1575, zm. w grudniu 1637^[1]) – wojewoda łęczycki w latach 1628–1637, wojewoda rawski w latach 1618–1628, kasztelan rawski w latach 1611–1618, starosta sochaczewski w 1599 roku, starosta łomżyński w latach 1636–1637^{[potrzebny przypis]}, dworzanin królewski, podstoli i dworzanin królowej Anny Jagiellonki.

Syn Michała, wnuk Mikołaja (zm. 1567), kasztelana gostyńskiego, prawnuk Andrzeja (zm. 1517), kasztelana sochaczewskiego i wojewody płockiego. Poślubił kolejno córkę Marka Sobieskiego, kasztelana i wojewody lubelskiego Katarzynę, następnie córkę Jana Piotra Sapiehy, pułkownika królewskiego Krystynę.

Studiował w Würzburgu w 1590 roku^[2].

W roku 1598 został wysłany jako delegat pokojowy do Moskwy. W roku 1606 był deputatem do korekty praw, następnie w latach 1617–1618 do Trybunału w Radomiu. Od 1608 roku starosta sochaczewski. Poseł na sejm 1611 roku z ziemi sochaczewskiej^[3]. W latach 1613–1618 kasztelan rawski. W latach 1618–1628 wojewoda rawski. Deputat z Senatu na Trybunał Skarbowy Koronny w 1627 roku^[4]. W latach 1628–1633 wojewoda łęczycki. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku^[5]. Podpisał pacta conventa Władysława IV Wazy w 1632 roku^[6]. W roku 1633 otrzymał dobra majątkowe: Opinogórę.

Synowie Stanisława: Hieronim, podkanclerzy koronny, Mikołaj Kazimierz, kasztelan łęczycki i Jan Szczęsny, kasztelan wieluński. Córki: Eleonora Eulalia Niszczycka, po mężu kasztelonowa sierpecka; Katarzyna Brochowska, podkomorzyna zakroczymska.

• Polski Słownik Biograficzny (tom 30, str. 79)
• Hrabia Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej (tom 15, str. 133)