Stanisław Radziejowski (malarz)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1863 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 kwietnia 1950 |
| Dziedzina sztuki | |
Stanisław Radziejowski (ur. 6 czerwca 1863 w Zegartowicach, zm. 2 kwietnia 1950 w Krakowie) – polski malarz.
Życiorys
Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Jego rodzicami byli Władysław i Jadwiga z domu Kałuska. W 1874 podjął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie z przerwami studiował do 1885 roku, pod kierunkiem m. in. Jana Matejki. W tym czasie zaprzjażnił się z Ludwikiem de Laveaux. W klasie kompozycji otrzymał złoty medal za obraz Powrót z pola. Od 1886 pogłębiał swe umiejętności na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Po ukończeniu nauki pozostał w Rzeszy, mieszkał w Monachium i został członkiem Monachijskiego Stowarzyszenia Artystów (Münchener Kunstverein). Przyjeżdżał do Krakowa, gdzie m. in. w 1894 ze Stanisławem Janowskim i Władysławem Wankie uczestniczył w sporządzniu szkiców do namalowanej następnie w Monachium Panoramy Tatr. W 1902 zdecydował się na powrót do kraju, dwa lata później zamieszkał w otrzymanym przez żonę Helenę ze Strasburgerów w spadku majątku Trzebienice. Często wyjeżdżał do pobliskiego Krakowa, gdzie uczestniczył w życiu artystycznym. Brał udział w wielu wystawach organizowanych przez warszawskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych (w latach 1910, 1925, 1930, 1936) oraz działające w Krakowie Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych (w latach: 1917, 1923, 1924, 1925 i autorska w 1935). Wystawy prac Stanisława Radziejowskiego miały miejsce również we Lwowie, Poznaniu, Monachium, w Berlinie, Pradze, Wiedniu.
Szkoła monachijska wywarła duży wpływ na jego rozwój artystyczny: konwencja realistyczna była typowa dla większości jego prac. W jego pracach pojawiają się jednak – podobnie jak u Witolda Pruszkowskiego i Jacka Malczewskiego – nimfy wodne, Meduza i inne groźne postacie symboliczne.[1] Tworzył głównie obrazy rodzajowe o tematyce wiejskiej, a także pejzaże i portrety. Do bardziej znanych należą: Południca (1894), Wnętrze chaty (1887), Za służbą (1895). Obrazy Stanisława Radziejowskiego znajdują się w kolekcjach prywatnych i muzealnych m. in. w Muzeum Narodowym w Krakowie i Warszawy.
Przypisy
- ↑ Małgorzata Biernacka: Literatura, symbol, natura. Twórczość Edwarda Okunia wobec Młodej Polski i symbolizmu europejskiego, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2004, ISBN 978-83-8910-117-4, S. 360.
Bibliografia
- Beata Pranke: Nurt chłopomanii w twórczości Stanisława Radziejowskiego, Ludwika Stasiaka, Włodzimierza Tetmajera, Wincentego Wodzinowskiego i Kacpra Żelechowskiego, Neriton, 2003, ISBN 978-83-88973-53-6.