Stanisław Poziomek
| |
 podpułkownik
| |
| Data urodzenia |
22 marca 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 kwietnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
36 pułk piechoty Legii Akademickiej |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Odznaczenia | |
    
| |
Stanisław Poziomek (ur. 22 marca 1908, poległ 11 kwietnia 1944) – podpułkownik dyplomowany obserwator Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys
15 sierpnia 1931 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1931 i 15. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a Minister Spraw Wojskowych przydzielił do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie[1]. 22 lutego 1934 awansował na stopień porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 83. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku został przeniesiony do 5 pułku lotniczego w Lidzie[2]. W latach 1937–1939 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej Warszawie[3].
Po kampanii wrześniowej przedostał się do Anglii, gdzie od 14 listopada 1941 do 15 sierpnia dowodził dywizjonem 304, a następnie przeniesiony do Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych w Londynie[3]. W trzeciej dekadzie kwietnia 1943, na wniosek gen. Stanisława Ujejskiego, został przeniesiony do Stacji Zbornej Oficerów Rothesay[4]. 30 lipca został skazany przez 9. Sąd Polowy z art. 68 kodeksu karnego wojskowego (organizowanie zebrań bądź zbieranie podpisów w celu przedstawienia wspólnego stanowiska lub zażalenia w jakiejś sprawie) na trzy tygodnie twierdzy[5].
14 września 1943 Naczelny Wódz gen. Kazimierz Sosnkowski wyznaczył go na stanowisko zastępcy szefa sztabu Inspektora PSP. Później został awansowany na stopień podpułkownika. 11 kwietnia 1944 podczas wizytacji 304 dywizjonu bombowego w Chivenor zgłosił się jako „nadliczbowy” do składu załogi samolotu Vickers „Wellington” Mk XIV nr A 188, która miała patrolować rejon Zatoki Biskajskiej i zwalczać niemieckie okręty podwodne[3]. Podczas wykonywania zadania samolot został zaatakowany przez niemieckie myśliwce i zestrzelony. Zginęła cała załoga: S/Ldr E.T. Stańczuk, F/Lr L.K. Małynicz, W/O W. Czekalski, F/Sgt F. Matlak, F/Sgt E.M. Siadecki, F/Sgt B. Szpinalski oraz ppłk Poziomek. Pochowany na cmentarzu w Bilbao w Hiszpanii[3][6].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 9114[7]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Medal Lotniczy – trzykrotnie
- Polowa Odznaka Obserwatora
- Zaszczytny Krzyż Lotniczy – odznaczenie brytyjskie
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 130, 566.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 260.
- ↑ a b c d Cumft i Kujawa 1989 ↓, s. 446–447.
- ↑ Kaczmarski 2020 ↓, s. 72.
- ↑ Kaczmarski 2020 ↓, s. 75.
- ↑ STANISŁAW POZIOMEK. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 487.
Bibliografia
- Krzysztof Kaczmarski: Nie tylko Rothesay. Oficerskie obozy izolacyjne oraz obóz dyscyplinarny dla żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii (1940-1943). Rzeszów-Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2020. ISBN 978-83-8098-813-2. OCLC 276981965.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2017-02-22].
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich: poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1989, s. 446–447. ISBN 83-11-07329-5.