Stanisław Godycki-Ćwirko
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
21 pułk piechoty |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Stanisław Godycki–Ćwirko (ur. 13 października 1893[1] w Aleksandrowie, zm. na wiosnę 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Stanisław Godycki-Ćwirko urodził się 13 października 1893 roku w Aleksandrowie, w pow. słonimskim, ówczesnej guberni grodzieńskiej, w rodzinie Ignacego i Michaliny[2].
We wrześniu 1914 r. powołany do armii rosyjskiej. Po ukończeniu w 1915 r. Szkoły Podchorążych w Tyflisie skierowany na front. W grudniu 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego gen. Dowbor-Muśnickiego. Awansował do stopnia podporucznika. Brał udział w walkach z oddziałami bolszewickimi. W 1919 r. dostał się do niewoli; uwolniły go oddziały WP zdobywając Mińsk.
Będąc porucznikiem 21 Warszawskiego pułku piechoty brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 26 marca 1921 roku za udział w walkach pułku odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari. 21 grudnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w piechocie, w grupie oficerów „byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[3]. Był w listopadzie 1923 roku na stanowisku dowódcy 3 kompanii 21 Warszawskiego pułku piechoty w Warszawie.
14 stycznia 1926 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[4]. 7 lutego 1926 roku przybył do 11 batalionu granicznego w Ostrogu[5]. 25 marca 1926 roku został przeniesiony do formowanego 24 batalionu KOP w Sejnach. Zatwierdzony 22 marca 1926 roku jako kwatermistrz w składzie komisji gospodarczej. 29 września 1927 roku został przeniesiony do 29 batalionu odwodowego w Suwałkach. W grudniu 1927 roku został czasowo oddelegowany do dowództwa 6 Półbrygady Ochrony Pogranicza w Grodnie. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 156. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. 2 lipca 1928 roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy kompanii granicznej „Filipów” na kwatermistrza batalionu[5].
20 marca 1931 roku został przeniesiony z KOP do 33 pułku piechoty w Łomży na stanowisko dowódcy batalionu[7]. W listopadzie 1932 roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy batalionu na stanowisko obwodowego komendanta przysposobienia wojskowego[8]. 31 sierpnia 1935 roku ogłoszono jego przeniesienie do Powiatowej Komendy Uzupełnień Dubno na stanowisko komendanta[9]. 1 września 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Dubno, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”.
W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu[5].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 1299
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 (24 września 1928)
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[11]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 57 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia ówczesnego majora 33 pp Stanisława Godyckiego–Ćwirko z „1 listopada 1893 roku” na „13 października 1893 roku”.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 170.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921 roku, s. 23.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 20 stycznia 1926 roku, s. 31.
- ↑ a b c Ochał 2009 ↓, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 122.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 110.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 239.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Artur Ochał: Słownik oficerów i chorążych Korpusu Ochrony Pogranicza w Suwałkach (1929–1939). Suwałki: Augustowsko-Suwalskie Towarzystwo Naukowe, 2009. ISBN 978-83-915778-1-3.