Stanisław Fedorowski (oficer)
 major kawalerii
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Stanisław Józef Fedorowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 marca 1896 |
| Data i miejsce śmierci |
8 marca 1948 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      
| |
Stanisław Józef Fedorowski (ur. 6 marca 1896 w Jarosławiu, zm. 8 marca 1948 w Rypinie) – major kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
Urodził się 6 marca 1896 w Jarosławiu, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Wojciecha, maszynisty kolejowego, i Józefy[1][2]. W 1899, po śmierci ojca, przeprowadził się z matką do Lwowa, gdzie w latach 1903–1907 uczęszczał do szkoły powszechnej[3]. W 1914 ukończył naukę i zdał maturę w c. k. II Szkole Realnej we Lwowie[1][4].
W latach 1914–1917 walczył w szeregach 2 pułku ułanów Legionów Polskich[5].
1 sierpnia 1919 został przeniesiony do 3 pułku Wojskowej Straży Granicznej w Rypinie[6], a 15 września 1919 formalnie przeniesiony z 2 pułku szwoleżerów do Wojskowej Straży Granicznej[7]. 16 lipca 1920 został przeniesiony do „wojennego” 5 pułku strzelców konnych w Grudziądzu na stanowisko dowódcy plutonu[6]. 16 marca 1921 został przeniesiony do „pokojowego” 5 pułku strzelców konnych w Tarnowie na takie samo stanowisko[6][8][9]. 14 kwietnia tego roku został przemianowany na oficera zawodowego[6]. 16 sierpnia 1924 został przeniesiony do 4 pułku ułanów w Wilnie na stanowisko dowódcy szwadronu[6]. 12 kwietnia 1927 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 25. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[10]. 20 maja 1928 został przeniesiony do 8 pułku ułanów w Krakowie na stanowisko dowódcy szwadronu[6][11][12][13]. W 1934, po ukończeniu kursu w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, został wyznaczony na stanowisko oficera mobilizacyjnego[3]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 5. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[14][15]. W latach 1937–1939 pełnił służbę na stanowisku komendanta Rejonu Przysposobienia Wojskowego Konnego 6 Dywizji Piechoty w Krakowie[16][17]. 13 lipca 1939 został przeniesiony do 10 pułku ułanów w Białymstoku na stanowisko II zastępcy dowódcy pułku[6].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku kwatermistrza 10 pułku ułanów[18]. 6 października 1939 dostał się do niemieckiej niewoli[6]. Przebywał w Oflagu VII A Murnau (numer jeniecki 16067)[19][6]. Od 27 kwietnia 1945, po uwolnieniu z niewoli, pozostawał w Murnau, a następnie w innych obozach byłych jeńców. 4 maja 1947 wrócił do kraju i trzy dni później zarejestrował w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Brodnicy[6]. Razem żoną Hanną ze Zdziarskich zamieszkał w Rypinie u Jana Zaniewskiego, prowadzącego aptekę (żona majora i żona aptekarza były siostrami)[20]. Zmarł 8 marca 1948 w Rypinie i został pochowany na miejscowym cmentarzu[20].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 16 września 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[21][2]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[22][15]
- Srebrny Krzyż Zasługi[15]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”[5][23]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[5][23]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[23]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[23]
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 5.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-29]..
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 93, w roku szkolnym 1912/1913 ukończył klasę VIa.
- ↑ a b c Fedorowski Stanisław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-11-10].
- ↑ a b c d e f g h i j Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 92 z 14 października 1919, poz. 3432.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 662, 684.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 590, 607.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 122.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928, s. 222.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 297, 351.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 151, 635.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 426.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 132.
- ↑ Wojciechowski 2006 ↓, s. 15.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 532.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 382.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-11-10].
- ↑ a b Budzanowska 1993 ↓, s. 1.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 590.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 2.
Bibliografia
- Stanisław Fedorowski. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.503 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-10].
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1912-1913. Lwów: Nakładem Dyrekcji Zakładu, 1913.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Elżbieta Budzanowska. Dokumenty 10 Pułku Ułanów Litewskich odnalezione w Rypinie. „Kronika Rypińska”. 2, 1993. Rypin: Rada Miejska w Rypinie. ISSN 1232-6364.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Jerzy S. Wojciechowski. Przysposobienie Wojskowe Konne „Krakusi” – kawaleria dywizyjna. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 1 (2011), 2006. Warszawa: Wojskowe Biuro Badań Historycznych. ISSN 1640-6281.