Sojuz T-3
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR |
1980-94A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | |
| Masa pojazdu |
6850 kg |
| Rakieta nośna | |
| Załoga | |
 Znaczek upamiętniający lot Sojuza T-3 | |
| Załoga |
Leonid Kizim (1) |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji |
27 listopada 1980 (14:18:28 UTC) |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum |
251 km |
| Perygeum |
200 km |
| Okres orbitalny |
88,7 min |
| Inklinacja orbity |
51,61° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania |
130 km E od Dżezkazganu |
| Lądowanie |
10 grudnia 1980 (9:26:10 UTC) |
| Czas trwania misji |
12 d, 19 h, 7 min, 42 s. |
| Liczba okrążeń Ziemi |
204 |
Sojuz T-3 – radziecka trzynasta załogowa misja kosmiczna na stację Salut 6. Kod wywoławczy «Маяк» – (Majak – Latarnia). Drugi załogowy lot i pierwszy z udziałem trzech kosmonautów trzymiejscowej kapsuły Sojuza T. Celem misji była renowacja stacji Salut 6 i testy pojazdu.
Załoga
Start
- ppłk Leonid Kizim (1) dowódca – ZSRR
- Oleg Makarow (4) inżynier pokładowy-lotnik kosmonauta – ZSRR
- Giennadij Striekałow (1) kosmonauta badacz – ZSRR
Dublerzy
- Wasilij Łazariew (3) – ZSRR
- Wiktor Sawinych (1) – ZSRR
- Walerij Polakow (1) – ZSRR
Lądowanie
- Leonid Kizim (1) – ZSRR
- Oleg Makarow (4) – ZSRR
- Giennadij Striekałow (1) – ZSRR
Przebieg misji
Był to pierwszy lot trzyosobowej załoga od czasu katastrofy Sojuza 11 w 1971 r. Statek połączył się ze stacją Salut w półtora miesiąca po opuszczeniu jej przez Leonida Popowa i Walerego Riumina[1]. Kosmonauci podczas krótkiego pobytu na stacji zrealizowali eksperymenty metalurgiczne i biologiczne. Program biologiczny, realizowany przez załogę Sojuza T-3, składał się z dwóch części: badania wszystkich stadiów rozwoju roślin wyższych w warunkach nieważkości oraz zagadnień realizacji uprawy roślin poza Ziemią. W ramach doświadczeń biologicznych umieścili na specjalnym podłożu, pod sztucznym słońcem, pewien gatunek trawy. Były to kolejne sadzonki. Poprzednie, po rozwinięciu się, zakwitły podczas ekspedycji Leonida Popowa i Walerija Riumina. Kontynuowali również eksperymenty technologiczne, korzystając z urządzeń Spław 01 i Kristałł. Rozpoczęli próbną produkcję materiałów półprzewodnikowych. Prócz tego Makarow i Striekałow wykonali zdjęcia holograficzne przebiegu procesu rozpuszczania kryształów soli w wodzie[1].
Większość ich pobytu upłynęła jednak na konserwacji i badaniu systemów stacji. 2 grudnia ocenili warunki życia na stacji i rozpoczęli prace nad jej systemem kontroli termicznej. Zainstalowali również nowy, czteropompowy system hydrauliczny. 4 grudnia wymienili elektronikę systemów telemetrycznych stacji. 5 grudnia dokonali napraw wadliwego systemu elektrycznego. Wykonano także naprawy systemu pomiaru czasu w pokładowym systemie sterowania i wymieniono jednostkę zasilającą sprężarkę w systemie pompowania paliwa. Do tych prac wykorzystali urządzenia i materiały dostarczone w statku Progress 11 połączonym z Salutem od 30 września 1980, a także we własnym Sojuzie[1]. Czwarta stała załoga stacji doradzała kosmonautom z centrum kontroli lotów. 8 grudnia Progress 11 wyniósł stację na wyższą orbitę. 10 grudnia kapsuła z kosmonautami odłączyła się od stacji Salut 6 powróciła na Ziemię lądując w rejonie Dżezkazganu. Pobyt kosmonautów w kosmosie trwał 12 dni 19 godzin i 14 minut[1].
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Mark Wade: Salyut 6 EO-5. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2014-12-03]. (ang.).
- Sojuz T-3 na stronie Spacefacts (ang.)
- Lot Sojuza T-3 do Saluta 6 (ang.)