Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Slang

Slang – zespół jednostek językowych (z zasady leksykalnych[1][2]) używanych przez wyodrębnioną grupę ludzi w określonym kontekście komunikatywnym[3], np. wśród ludzi dzielących pewną sferę zainteresowań[4]. Środki w nim zawarte są podporządkowane ekspresywności i stanowią wynik spontanicznej twórczości mownej[5].

Według klasyfikacji Stanisława Grabiasa slang ma charakter jawny, czym odróżnia się od żargonu, eksponującego cechę intencjonalnej tajności[6]. Jako synonim terminu „slang” funkcjonuje również określenie „gwara (środowiskowa)”, przejęte z terminologii dialektologicznej[7]; czasem utożsamia się z nim również pojęcie żargonu[8][4].

Slangi różnicuje się ze względu na środowisko, w którym są używane – można wyróżnić m.in.: slang przestępczy, więzienny, młodzieżowy, internetowy, żeglarski, wspinaczkowy i naukowy[9]. Niekiedy słownictwo slangowe pojawia się doraźnie w języku powszechnym, jednak wtedy przeważnie służy celom humorystycznym, ekspresyjnym i stylizacyjnym. Slang nie jest słownictwem „niepoprawnym”, lecz słownictwem właściwym dla swobodnego stylu operowania językiem[10]. Slang różni się od zwykłej leksyki kolokwialnej tym, że ma ograniczony zasięg społeczny i wykazuje silniejsze zabarwienie emocjonalne (czasem wręcz wulgarne)[11][12].

Historia pojęcia

Termin „slang” pojawił się po raz pierwszy w XVIII wieku na gruncie angielskim, gdzie oznaczał pierwotnie język wulgarny[4][13]. Z czasem terminem tym zaczęto określać inne sposoby posługiwania się językiem. Na przestrzeni historii wyróżniano trzy typy slangu[14]:

  • słownictwo właściwe dla środowisk przestępczych/dewiacyjnych (np. złodziei, handlarzy narkotyków[14]) lub mowa wulgarna[15];
  • inwentarz leksykalno-frazeologiczny właściwy dla przedstawicieli pewnego zawodu (np. drukarzy, lekarzy, prawników)[14];
  • mowa o charakterze krańcowo potocznym i efemerycznym, występująca poza ramy kulturalnego języka ogólnego, wprowadzająca nowe słownictwo lub zmieniająca znaczenie istniejących wyrazów[14]. Nie jest własnością żadnej warstwy społecznej, może pochodzić z rozmaitych środowisk[15][13].

Na gruncie językoznawstwa i literaturoznawstwa nie wypracowano jednolitego rozumienia terminu „slang”. Dokładna definicja tego pojęcia różni się w zależności od przyjętych konwencji terminologicznych[4].

Środki slangu

Środki językowe slangu mogą powstawać w wyniku następujących procesów[4]:

  • przypisywanie nowych znaczeń słowom powszechnym;
  • deformacja (zwykle skracanie) istniejących słów;
  • tworzenie ekspresywnych słów i połączeń wyrazowych lub zapożyczanie ich z języków obcych.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Herk 2012 ↓, s. 15.
  2. ↑ Maciej Widawski, African American Slang, Cambridge: Cambridge University Press, 2015, s. 19, ISBN 978-1-107-07417-0, OCLC 1413812256 (ang.).
  3. ↑ Henry Watson Fowler, Fowler’s Dictionary of Modern English Usage, wyd. 4, Oxford: Oxford University Press, 2015, s. 752, ISBN 978-0-19-966135-0, OCLC 906038325 (ang.).
  4. ↑ a b c d e Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, Bratislava: Obzor, 1993, s. 385, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
  5. ↑ Grabias 1997 ↓, s. 141.
  6. ↑ Tomasz Piekot, Język w grupie społecznej: wprowadzenie do analizy socjolektu, Wałbrzych: Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa, 2008, s. 24, ISBN 978-83-88425-38-7, OCLC 297524942.
  7. ↑ Grabias 1997 ↓, s. 140.
  8. ↑ Jan Grzenia, gwara a żargon, [w:] Poradnia językowa [online], PWN, 25 kwietnia 2005 [dostęp 2019-04-26].
  9. ↑ Tadeusz Szczerbowski, Polskie i rosyjskie słownictwo slangowe, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, ISBN 978-83-8084-210-6, OCLC 1099265477 [dostęp 2021-02-10].
  10. ↑ Linguistic Association of Nigeria Conference, Ozo-mekuri Ndimele, Globalization & the Study of Languages in Africa, Grand Orbit Communications & Emhai Press, 2005, s. 145, ISBN 978-978-33527-8-0 [zarchiwizowane z adresu 2020-04-18] (ang.).
  11. ↑ Grabias 1997 ↓, s. 124–133.
  12. ↑ Małgorzata Kowalczyk, Borrowings in Informal American English, Cambridge University Press, 2023, s. 74–75, DOI: 10.1017/9781009346917, ISBN 978-1-009-34687-0, ISBN 978-1-009-34691-7, OCLC 1395947358 (ang.).
  13. ↑ a b Encyklopedia powszechna PWN. Henryk Bonecki (red. nacz.), Józef Barbag (konsult. naukowy) i inni. T. 4. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 203.
  14. ↑ a b c d John Ayto, John Simpson, Oxford Dictionary of Modern Slang, wyd. 2, Oxford: Oxford University Press, 2010, s. ix, ISBN 978-0-19-923205-5, OCLC 458730361 (ang.).
  15. ↑ a b Magdalena Szpunar, Rozważania na temat komunikacji internetowej, [w:] Jan Mazur, Małgorzata Rzeszutko-Iwan (red.), Teksty kultury: oblicza komunikacji XXI wieku, t. 2, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2006, s. 219–231, ISBN 978-83-227-2584-9 [dostęp 2024-09-27], patrz s. 227.

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Slang