Skolimów-Konstancin
dawne miasto w granicach Konstancina-Jeziorny | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Miasto | |
W granicach Konstancina-Jeziorny |
1969 |
Populacja (1956) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Konstancina-Jeziorny | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu piaseczyńskiego | |
Położenie na mapie gminy Konstancin-Jeziorna | |
52°04′40″N 21°06′00″E/52,077778 21,100000 |
Skolimów-Konstancin – dawne miasto funkcjonujące w latach 1952–1968 w woj. warszawskim, w powiecie piaseczyńskim. Od 1969 w granicach miasta Konstancina-Jeziorny w woj. mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, gdzie stanowi jego południową uzdrowiskową część.
Obszar dawnego miasta Skolimów-Konstancin obejmuje następujące części składowe: Chylice, Jeziorna Oborska, Konstancin, Królewska Góra, Skolimów.
W latach 1867–1924 obszar miasta Skolimów-Konstancin wchodził w skład gminy Jeziorna (Jeziorna Oborska, Konstancin i Królewska Góra) i gmina Nowo-Iwiczna (Chylice i Skolimów) w powiecie warszawskim[1]. W 1924 roku wszedł w skład gminy Skolimów-Konstancin[2].
20 października 1933 gminę Skolimów-Konstancin podzielono na pięć gromad:[3]
- Chylice – letnisko Chylice i letnisko Skolimów C
- Jeziorna Oborska – wieś Jeziorna Oborska
- Konstancin – letnisko Konstancin
- Królewska Góra – letnisko Królewska Góra
- Skolimów – letnisko Skolimów A i letnisko Skolimów B
Podczas II wojny światowej w Generalnym Gubernatorstwie, w dystrykcie warszawskim. W 1943 Chylice liczyły 953 mieszkańców, Jeziorna Oborska – 213, Konstancin – 776, Królewska Góra – 325, a Skolimów – 735[4].
Od 1 lipca 1952 w powiecie piaseczyńskim[5]. Tego samego dnia gminie Skolimów-Konstancin nadano ustrój miejski[6].
W związku z reorganizacją administracji wiejskiej jesienią 1954, z miasta Skolimów-Konstancin wyłączono[7][8]:
- enklawę pod nazwą Skolimów C oraz klin wrzynający się do gruntów dotychczasowej gromady Chylice od strony zachodniej po ulicę Dworską – włączając je do nowo utworzonej gromady Chylice w tymże powiecie;
- część miasta, w której znajdowały się budynki Zakładowych Osiedli Robotniczych w granicach ul. Parkowej i ul. Wilanowskiej – włączając je do nowo utworzonej gromady Jeziorna Królewska w tymże powiecie.
W roku 1956 miasto Skolimów-Konstancin liczyło 7,800 mieszkańców, a w 1962 – 7,000.
1 stycznia 1969 Skolimów-Konstancin (ze Skolimowem) połączono z miastem Jeziorna (prawa miejskie od 1962[9]) w nowy ośrodek miejski o nazwie Konstancin-Jeziorna[9].
Instytucje z okresu istnienia miasta Skolimowa-Konstancina
W mieście Skolimów-Konstancin funkcjonowała fabryka pasty do obuwia oraz hodowla zwierząt futerkowych (m.in. nutrii i lisów). W latach 50. XX wieku powstała stacja naukowa Instytutu Reumatologicznego oraz sanatorium reumatologiczne.
Przypisy
- ↑ Mapy WIG
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 4, poz. 35
- ↑ Warszawski Dziennik Wojewódzki: dla obszaru Województwa Warszawskiego. 1933, nr 14, poz. 136
- ↑ Gemeinde- und Dorfverzeichnis für das Generalgouvernement (1943)
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 27, poz. 185
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 26, poz. 181
- ↑ Uchwała Nr VI/10/12/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu piaseczyńskiego; w ramach Zarządzenia Nr Or. V-0/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 29 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 67)
- ↑ Uchwała Nr VI/10/13/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie zmiany granic niektórych miast w województwie warszawskim; w ramach Zarządzenia Nr Or. V-0/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 29 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 67)
- ↑ a b Dz.U. z 1968 r. nr 48, poz. 343